เดือนสิบเอ็ด
มีประเพณีสำคัญเกี่ยวกับทางศาสนาคือ การออกพรรษาและการทอดกฐิน การทอดกฐินนั้นเป็นงานประเพณีที่ขาดไม่ได้ ได้ทำบุญกันด้วย ได้สนุกด้วย
กฐินสมัยนายมีนั้น(นายมีเป็นศิษย์เอกของสุนทรภู่ ผู้แต่งนิราศเดือน)เป็นที่สนุกมากเป็นกฐินทางน้ำ เพราะแห่องค์กฐินไปได้ไกลๆ สมัยนั้นถนนหนทางยาวๆอย่างเดี๋ยวนี้ไม่มี นายมีคงได้รับความประทับใจจากเรือแห่กฐินแรงพอใช้ จึงได้เขียนพรรณนาไว้อย่างเข้าที โดยเฉพาะ."จนเปียกชุ่มตุ่มตั้งอลั่งดี" แล้วก็ช่วยให้"เหม เวชกร"พลอยเกิดความจรรโลงใจ วาดภาพให้เห็นติดตา เชิญชมเอาเอง
..เดือนสิบเอ็ดเสร็จธุระพระพรรษา ชาวพาราเซ็งแซ่แห่กฐิน
ลงเรือเพียบพายยกเหมือนนกบิน กระแสสินธุ์สาดปรายกระจายฟอง
..สนุกสนานขานยาวฉาวสนั่น บ้างแข่งกันต่อสู้เป็นคู่สอง
แพ้ชนะปะตาพูดจาลอง ตามทำนองเล่นกฐินสิ้นทุกปี
..ไปช่วยแห่แลกกันกระสันสวาท นุชนาถพายเรือใส่เสื้อสี
จนเปียกชุ่มตุ่มตั้งอลั่งดี เส้นเกศีโศกสร้อยก็พลอยยับ
..เหมือนตกแสกแหวกโศกไว้สักพ้อม ดูมัวมอมหน้าตาเมื่อขากลับ
ถึงบ้านบอบหอบอ่อนลงนอนพับ ตานั้นหลับใจตรึกนึกถึงพาย
..บ้างพูดกันวันนี้พี่คนนั้น ช่างดูฉันนี่กระไรนึกใจหาย
บ้างแกล้งพูดดังดังว่าชังชาย เบื่อจะตายไปกฐินเขานินทา
..ได้ยินพูดเช่นนี้ก็มีมาก พูดแต่ปากใจรนเที่ยวค้นหา
การโลกีย์มีทั่วทั้งโลกา ใครบ่นบ้าว่าเบื่อไม่เชื่อเลย
..ถึงตัวเรานี้เล่าก็เร่าร้อน แสนอาวรณ์วิญญานิจจาเอ๋ย
ไม่ว่าเป็นบ้าหลังอย่าหวังเชย ยิ่งเคยเคยแล้วยิ่งคิดเป็นนิจกาล
..ทุกค่ำรุ่งมุ่งมาดปรารถนา จะพรรณนาสุดคิดให้วิตถาร
ในเสน่ห์กลโลกาห้าประการ ฉันรำคาญสุดที่จะชี้แจง
นายมี..
ตำรา ณ.เมืองใต้..เขียน
เหม เวชกร..ภาพ
จากหนังสือวิทยาสาร 1ม.ค 2507
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
