 ร่างโผผิน บินจร อ่อนแรงนัก ร่อนลงพัก คอพับ จับนิ่งเฉย ครึ่งชีวัง สังขาร ผ่านล่วงเลย ยังมิเคย สมรัก แม้สักครา รักแรกผลิ นิยม เริ่มชมชื่น เพียงข้ามคืน รู้ดี ต้องหนีหน้า เราแค่นก ผกไพร ไร้ราคา เผยอฟ้า เคียงคู่ อยู่อย่างไร ช่วงเงียบเหงา เศร้าหมอง สองพานพบ สายตาสบ อุทธัจ อัชฌาสัย สูงยศฐา บรรดาศักดิ์ รักแรมไกล เรานกใน ถ้ำเถื่อน เธอเลือนลาง คงลำบาก ยากหวัง ครั้งที่สาม โบยบินตาม ประสา อุราว่าง เมื่อไรนะ นกขมิ้น สิ้นมนต์จาง สุดปลายทาง พ้นทุกข์ ที่ซุกใจ  รพีกาญจน์ | สกุณา ถลาบิน ถวิลหวัง ซึ่งรวงรัง ฝังกาย หมายสุขใส อนาถแด แลร่าง ต้องย่างไกล ยลทางไหน ไร้ว่าง คู่ข้างเคียง ถลาผิน บินไกล ในถิ่นที่ ทั้งป่าดง พงพี ราตรีเสียง(กรุง) บ้างหลงพลัด กลัดกลุ้ม สุ่มลองเรียง คือ..แค่เพียง เสี่ยงดู รู้ถอยลา นกขมิ้น บินแถ แลดูสุข คงเคล้าคลุก เจ้าของ ปองหรรษา ต่างนกไพร ไร้หวัง นั่งโศกา อนิจจา หาใคร เข้าใจตน ตัดสินใจ ไปพ้น ด้นสืบเสาะ ขออยู่เกาะ พฤกษ์ไกล กลางไพรสณ ไปภูเก็ต เล็ดลอด ปลอดชุมชน หากบุญผล มีอยู่ เจอคู่ที...?  "ดิน" |
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
