ปัญหาสังคม ไม่ว่าจะเล็กใหญ่แค่ไหน
ล้วนแต่มีรากฐานปัญหามาจากจุดเดียวกัน
จุดเล็กๆที่เราต่างมองเห็นความสำคัญของของมัน
จิตใจ...  คำพูดที่อาจเป็นการตอบโจทย์อย่างกว้างเกินไป
แต่ทุกปัญหาล้วนมีจุดเริ่มจากตรงนี้
ความไม่สมดุลขององค์ประกอบต่างๆของชีวิต
และการศึกษาที่ไม่ได้บอกกล่าวอะไรเรามากมายนัก
(มองในมุมมองของกวีและนักปรัชญา)
ปัญหาสังคมที่เราเห็นอยู่ทุกวัน   เห็นเสียจนเจนสายตา
และเราต่างพยายามเต็มที่(?) ที่จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นนี้
.........เหยื่อและผู้ประกอบนาฏกรรม
หากมองลึกลงไปคนทั้งสองฝ่ายต่างก็เป็นผู้ 'บริสุทธิ์'
และต่างก็น่าสงสารเช่นกัน ต่างก็ตกเป็นเหยื่อของโลก
ความไม่รู้จักตัวเอง ความไม่สอดคล้องทางอารมณ์
การถูกทำร้ายซ้ำๆทางจิตใตทั้งรู้ตัว และไม่รู้ตัว
บางทีการแก้ปัญหาและการช่วยเหลือนั้น
อาจเริ่มต้นที่จุดเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่
( ไม่ใช่การเล่นคำของกวีหรืออะไรหรอกนะครับ
ความหมายมันถูกเติมเต็มด้วยคำๆนี้จริงๆ )
เพียงแค่อย่างน้อยตัวเราเองได้รักษาสมดุลของชีวิต
และใช้ชีวิตอย่างกลมกลืนและสอดคล้อง
ตามท่วงทำนองที่ธรรมชาติบรรเลงอยู่
มีความรักและความพอใจในอัตภาพ
เท่านั้นเอง... มี 'สติ'