เมื่อความรัก มีน้ำหนัก ที่ัชักเบา
เกิดจากเขา ที่ใจ ไม่เข้มเเข็ง
เมื่อเเฟนเก่า ชักจูง ใจอ่อนเเรง
ให้เปลี่ยนเเปลง ไปยังจุด ที่เเล้วมา

เกิดช่องว่าง เกิดขี้น ในหัวใจ
เราคือใคร ส่วนไหน ในสายตา
สภาพใจ เคยเข็มเเข็ง จึงเริ่มล้า
เหมือนพฤษา ที่เคยสด เเล้วเหี่ยวลง

รักสามเศร้า ไม่ใช่ ใครที่เจ็บ
เป็นสเต็บ ผู้เเพ้ ต้องยกธง
ปล่อยมือเขา จากลา ด้วยจำนง
ซบนั่งลง เอาเข่า เช็ดน้ำตา

ในพื้นโลก ที่ขืนขม กลมๆนี้
มิได้มี ชายดีๆ เพียงหนึ่งหนา
หากยังมี คนดี บวกหน้าตา
เป็นชายชา รักจิง เพียงคนเดียว
(พระอภัย)