รักหลุดมือถือหมายเสียดายเหลือ
ก่อนสุดเบื่อเหลือล้นหม่นใจหนา
ก่อนไม่ดีทุกอย่างสร้างเรื่องมา
ตั้งข้อหาลาจากฝากระทม
บีบน้ำตาซ่อนไว้กลัวใครรู้
แสนหดหู่ดูเขาเคล้าสุขสม
เหมือนอาลัยเหลือล้นบนตรอมตรม
เกินฝืนชมขมขื่นกลืนน้ำตา
เหตุใดเล่าเขาจากหากรักล้น
เหตุใดคนทิ้งกันนั่นล่ะหนา
เหตุเพราะเราหรือเขาเฝ้าบอกลา
เหตุเพราะว่า...รสนิยมไม่กลมกลืน
ล้วนมากเหตุมาอ้างยามจางจาก
ล้วนหลายหลากมากข้องจำต้องฝืน
คนมันเบื่อเหลือจับรอรับคืน
แล้วบัดนี้มาสะอื้น..ยืนอาลัย
มีรอยยิ้มห่อน้ำตาคราทายทัก
เป็นเพียงคนรู้จักเคยรักใคร่
บัดนี้เขาควงอื่นด้วยชื่นใจ
เราหมองไหม้ไส้ขมตรมฤดี
เพียงเพราะเราและเขาก็เท่านั้น
ที่รักกันมั่นหมายปลายสุขี
ใดไหนกันคั่นกลางร้างไมตรี
สองเรานี้..เท่านั้น..บั่นรักเอง..
ก่อนสุดเบื่อเหลือล้นหม่นใจหนา
ก่อนไม่ดีทุกอย่างสร้างเรื่องมา
ตั้งข้อหาลาจากฝากระทม
บีบน้ำตาซ่อนไว้กลัวใครรู้
แสนหดหู่ดูเขาเคล้าสุขสม
เหมือนอาลัยเหลือล้นบนตรอมตรม
เกินฝืนชมขมขื่นกลืนน้ำตา
เหตุใดเล่าเขาจากหากรักล้น
เหตุใดคนทิ้งกันนั่นล่ะหนา
เหตุเพราะเราหรือเขาเฝ้าบอกลา
เหตุเพราะว่า...รสนิยมไม่กลมกลืน
ล้วนมากเหตุมาอ้างยามจางจาก
ล้วนหลายหลากมากข้องจำต้องฝืน
คนมันเบื่อเหลือจับรอรับคืน
แล้วบัดนี้มาสะอื้น..ยืนอาลัย
มีรอยยิ้มห่อน้ำตาคราทายทัก
เป็นเพียงคนรู้จักเคยรักใคร่
บัดนี้เขาควงอื่นด้วยชื่นใจ
เราหมองไหม้ไส้ขมตรมฤดี
เพียงเพราะเราและเขาก็เท่านั้น
ที่รักกันมั่นหมายปลายสุขี
ใดไหนกันคั่นกลางร้างไมตรี
สองเรานี้..เท่านั้น..บั่นรักเอง..
"บ้านริมโขง"
ยิ้มฉันนั้น ห่อน้ำตา มาตลอด
ไม่เคยปลอด สอดแทรก เหมือนแรกเร่ง
ใดไหนเล่า คนเขา เศร้าวังเวง
แม้บรรเลง เพลงรัก หนักหน่วงจินต์
ยามชื่นรัก แสนขม ชมตาลอ้อย
พอรักกร่อย อ้อยตาล ปานถวิล
แม้นหวานหยด มดไต่ ไม่ยลยิน
ดั่งขมิ้น กับปูน มิกูลกัน
จึงขอจบ จากลา น้ำตาท้อ
กลืนกล้ำหนอ ห่อไว้ ไร้สุขสันต์
ลืมวันชื่น คืนเศร้า ร้าวจาบัลย์
จนถึงวัน จำพราก ไม่อยากเจอ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
