ดนตรีไทย
มนต์เพลงที่ผมร่าย  จับจิตคนฟัง
สุรเสียงที่คงดัง  กังวาล
เวทมนต์ที่สุดขลัง  เสียงดนตรีกาล
ยังดังมิวายวาน  ก้องไปไกลสุด

ขลุ่ยเพียงออ
โอ้แว่วแว่ว เสียงไส ไหลกังวาน
วิเวก วังเวงขาน ก้องพนา
เสียงใด เสียงไม้ เสียงผืนป่า
เสียงว่า แหบแห้ง แล้งชุ่มฉ่ำ
เรียบง่าย ด้วยไม้ แล้วเจาะรู
ดูดู๊ดู รูปทรง ช่างน่าขำ
บ้องเล็กเล็ก ยาวยาว เป็นลำ
บ้างสีดำ บ้างสีอ่อน ดูน่าเมิน
แต่พอเสียง ใสใส ไหลกังวาน
จากสิ่งที่ เราดู อย่างผิดเผิน
จับใจ กินกัด กร่อนใจเกิน-
ทานทน จากเมิน กลับชื่นชม
เสน่ห์ไทย สิ่งใด มิเทียบเท่า
เครื่องเป่า ง่ายคล้าย ของคลองถม
แต่ฤทธิ์ เสียงสุด สะกดจม-
สู่ภวังค์ แห่งเสียงสงัด ความวังเวง

ฆ้องวงใหญ่
เสียงโหน่งหน่าง ดังก้อง ออกไปไกล
โลหะใหญ่ เรียงราย ในหวายสวย
ไม้ทั้งคู่ ดูแล้ว ใจระทวย
อ่อนอวย กับเสียงก้อง ฆ้องวงใหญ่
ทั้งหนืดหนับ หน่อดโหน่ง ก้องกังวาล
เพลงขับขาน บรรเลง สิ่งใด
คนฟัง ก็ต้องหลง เคลิ้มใน
เสียงใส ก้องกังวาล ฆ้องวงเสียงโหน่งหน่าง ดังก้อง ออกไปไกล
โลหะใหญ่ เรียงราย ในหวายสวย
ไม้ทั้งคู่ ดูแล้ว ใจระทวย
อ่อนอวย กับเสียงก้อง ฆ้องวงใหญ่

หนุ่ม นิยมไพร

ปัจฉิมลิขิต
ยังไม่จบนะครับ จะมาเพิ่มเติมเรื่อยๆ