...นวลหนีนาด้วยอายขายหน้าเพื่อน
หลายปีเดือนดูใจใยผันผวน
เหมือนเจ้าดอกรักเร่ทีเรรวน
พี่ไม่ชวนแต่งงานร้าวรานนัก
...อยากกลับเยือนถิ่นเก่าของเราสอง
แต่จำต้องตัดใจเพราะไร้หลัก
สิ้นสุดแล้วหนทางระหว่างรัก
นวลขอพักกายหยุด ณ จุดนี้
...ฝากบอกทุยเพื่อนเดียวอย่าเปลี่ยวเหงา
บอกผู้เฒ่าตายายอย่าหน่ายหนี
บอกข้าวรวงพวงผักหญ้าปูปลามี
บอกพงพีป่าไพรให้ได้รู้
...หากวันใดพี่พร้อมยอมสมัคร
เลือกจะรักนวลน้องไปครองคู่
ยกขันหมากถึงเรือนให้เพื่อนดู
นวลจะหวลคืนสู่เป็นคู่เคียง...
................//ทอฝัน
หลายปีเดือนดูใจใยผันผวน
เหมือนเจ้าดอกรักเร่ทีเรรวน
พี่ไม่ชวนแต่งงานร้าวรานนัก
...อยากกลับเยือนถิ่นเก่าของเราสอง
แต่จำต้องตัดใจเพราะไร้หลัก
สิ้นสุดแล้วหนทางระหว่างรัก
นวลขอพักกายหยุด ณ จุดนี้
...ฝากบอกทุยเพื่อนเดียวอย่าเปลี่ยวเหงา
บอกผู้เฒ่าตายายอย่าหน่ายหนี
บอกข้าวรวงพวงผักหญ้าปูปลามี
บอกพงพีป่าไพรให้ได้รู้
...หากวันใดพี่พร้อมยอมสมัคร
เลือกจะรักนวลน้องไปครองคู่
ยกขันหมากถึงเรือนให้เพื่อนดู
นวลจะหวลคืนสู่เป็นคู่เคียง...
................//ทอฝัน
น้ำท่วมไร่นาสวนนวลก็รู้
ใจน้องอยู่ที่ไหนใครเข้าเลี้ยง
นวลหนีนาอายใครใจนวลเอียง
จึงมาเลี่ยงว่าพี่นี้เฉื่อยชา
พี่อยากชวนเป็นแฟนแสนอนารถ
เงินสักบาทไม่มีที่จะหา
จะขอน้องคนสวยช่วยทำนา
หมดปัญญาพี่แล้วแห้วเช่นเคย
หากว่าพร้อมยอมกายหมายสมัคร
ก็จะรักนวลน้องครองเขนย
รอเก็บเงินห้าปีพี่ขอเชย
ขันหมากเกยอวดเพื่อนถึงเรือนชาน
..................//เฮียนพ
...โอ้ละหนอเจ้านวลหวนสะอื้น
อยากจะคืนท้องทุ่งมุ่งสู่บ้าน
หากแต่เจ็บยังซึ้งตรึงดวงมาน
เมื่อสงกรานต์ปีกลายไม่คลายคิด
...ก่อพระทรายดายเดียวช่างเปลี่ยวเหงา
คนรักเราไม่แคร์แม้สะกิด
เขาควงสาวบ้านใต้แอบใกล้ชิด
เพียงเรื่องเข้าใจผิดแค่เล็กน้อย
...คำสัญญาหมั้นหมายต้องกลายกลับ
นวลลาลับหนีไกลด้วยใจหงอย
แม้หู่หดทดท้อยังรอคอย
หวังยินถ้อยถามไถ่ให้คืนรัก
...หนึ่งปีผ่านสัญญาณปิดเลิกติดต่อ
พี่คงไม่มาง้อขอสมัคร์
นวลสิ้นแรงหักใจไม่ขอภักดิ์
จะลืมรักแรกนั้นเสียวันนี้
...แต่แล้วเสียงครวญคร่ำที่พร่ำฝาก
รอขันหมากแต่งนวลเป็นแม่ศรี
ขอผลัดผ่อนเวลาอีกห้าปี
ในฤดีร้าวรอนกว่าก่อนนั้น
...เมื่อบัดนี้นวลปาเข้าห้าสิบ
อีกห้าปีไกลลิบจนเกินฝัน
กว่าจะได้วิวาห์คงจาบัลย์
จึงยืนยันไม่ย้อนกลับดอนแล้ว...
...........รอไม่ไหวอ่าาาาา....//ทอฝัน
อยากจะคืนท้องทุ่งมุ่งสู่บ้าน
หากแต่เจ็บยังซึ้งตรึงดวงมาน
เมื่อสงกรานต์ปีกลายไม่คลายคิด
...ก่อพระทรายดายเดียวช่างเปลี่ยวเหงา
คนรักเราไม่แคร์แม้สะกิด
เขาควงสาวบ้านใต้แอบใกล้ชิด
เพียงเรื่องเข้าใจผิดแค่เล็กน้อย
...คำสัญญาหมั้นหมายต้องกลายกลับ
นวลลาลับหนีไกลด้วยใจหงอย
แม้หู่หดทดท้อยังรอคอย
หวังยินถ้อยถามไถ่ให้คืนรัก
...หนึ่งปีผ่านสัญญาณปิดเลิกติดต่อ
พี่คงไม่มาง้อขอสมัคร์
นวลสิ้นแรงหักใจไม่ขอภักดิ์
จะลืมรักแรกนั้นเสียวันนี้
...แต่แล้วเสียงครวญคร่ำที่พร่ำฝาก
รอขันหมากแต่งนวลเป็นแม่ศรี
ขอผลัดผ่อนเวลาอีกห้าปี
ในฤดีร้าวรอนกว่าก่อนนั้น
...เมื่อบัดนี้นวลปาเข้าห้าสิบ
อีกห้าปีไกลลิบจนเกินฝัน
กว่าจะได้วิวาห์คงจาบัลย์
จึงยืนยันไม่ย้อนกลับดอนแล้ว...
...........รอไม่ไหวอ่าาาาา....//ทอฝัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
