.jpg)
เพ็ญสิบสองมองฟ้าพาหมองหม่น
คิดถึงคนเคยรักหนักเหลือที่
เธอห่างหายกายลับนานนับปี
ยังไร้วี่แว่วเห็นสุดเข็ญใจ
จันทร์ดวงเดิมเติมเหงาจนเราสั่น
ลบความฝันความจริงความยิ่งใหญ่
กระจิดริดตัวเราเมื่อเขาไป
จะหาใครแทนที่ไม่มีทาง
ยังอ้อล้อรออยู่รู้เถิดหนา
เสียน้ำตากลางจันทร์มิหันห่าง
ก็รักแล้วรักเลยมิเคยวาง
ขอรักนางตลอดไปในแสงจันทร์
---กังวาน---
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
