โอ้เธอหนอ ต่อว่า จนหน้าเสีย
ฉันแสนเพลีย ขึ้นเขา เอาในถ้ำ
สมุนไพร ใช้ราก เปลือกตากตำ
ลบลายดำ ด่างจุด เธอหลุดไป
ต้องรอนแรม ร้อนรน ฝนก็แกล้ง
พอยามแลง เจอหมี ดำปี๋ใหญ่
รีบดีดร่ม สปริง มันวิ่งไกล
รอดตายได้ กลับมา พบหน้าเธอ
ร่มกางเสียงดัง โผ้ม! หมีกลัวอ่ะครับ
รพีกาญจน์
น้องหงุดหงิด คิดไกล อภัยด้วย
กำลังป่วย อาจมี บางทีเผลอ
บ้างเกรี้ยวกราด ตวาดไป เพราะไข้เพ้อ
รักเสมอ เธอจ๋า แม้บ้าบอ
มีพิรุธ หยุดกลั้น รอวันพรุ่ง
ตะวันรุ่ง มุ่งแผลว แววลับล่อ
เก็บไพรขม ต้มยา รักษาพอ
สั่งเรารอ ที่เรือน เดี๋ยวเยือนมา
สะกดรอย ตามหลัง หวังจับผิด
ย่องตามติด ชิดอึ้ง ถึงผวา
หญิงชาวเขา สาวเด่น เป็นภรรยา
เรียกหมีจ๋า ขา,ครับ ถึงกับงง
กำลังป่วย อาจมี บางทีเผลอ
บ้างเกรี้ยวกราด ตวาดไป เพราะไข้เพ้อ
รักเสมอ เธอจ๋า แม้บ้าบอ
มีพิรุธ หยุดกลั้น รอวันพรุ่ง
ตะวันรุ่ง มุ่งแผลว แววลับล่อ
เก็บไพรขม ต้มยา รักษาพอ
สั่งเรารอ ที่เรือน เดี๋ยวเยือนมา
สะกดรอย ตามหลัง หวังจับผิด
ย่องตามติด ชิดอึ้ง ถึงผวา
หญิงชาวเขา สาวเด่น เป็นภรรยา
เรียกหมีจ๋า ขา,ครับ ถึงกับงง
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
