สนธยาสูรย์ฉายสุดท้ายส่อง
เรืองละอองม่านพรมแห่งลมหนาว
เมฆกระจายตัวลาท้องฟ้าพราว
นกเกรียวกราวบินวับคืนกลับรัง
ค่ำแล้วในบ้านนาชนบท
เย็นจรดท้องถิ่นใช่สิ้นหวัง
ต่างล้อมวงผิงไฟเปิดใจฟัง
ถึงความหลังผู้เฒ่าที่เล่ามา
ล้วนเรื่องราวหลากหลายสอนให้คิด
สุภาษิตพื้นบ้านประสานค่า
ซ่อนปมธรรมฟูเฟื่องเรืองปัญญา
ผ่านแววตาไมตรีหวังดีล้น
สนธยาหน้าหนาวลมพราวพร่าง
จึงเป็นทางสร้างสรรค์คลายวันหม่น
เชื่อมสัมพันธ์ผองมิตรใกล้ชิดตน
ให้ผู้คนสนทนาเอื้ออาทร!ฯ
อริญชย์
๒๙-๑๑-๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
