" เลยขอทานเขากิน ร้องเป็นศิลปะ อันพ่อแม่ให้มา เป็นมรดกไทย เป็นมรดก ตกทอด มาจนแก่เฒ่า
จนเดินเหิน แข้งเข่า ชักจะไม่ไหว แล้วกรมประชาสงเคราะห์ เขาก็จับตัว ว่าขอทานนี้ชั่ว ขอไม่ได้
ไปติดอยู่สองที ก็หลายปีอยู่ เลยมานั่งนึกดู ค่อยชักจะเปลี่ยนใจ ถ้าขอทานเขากิน ละช่างน่ารำคาญ
เลยคว้ามีดปาดตาล ไปหลาวไม้ปิ้งไก่ "
เนื้อเพลงยายสำอางนายคาราบาว
ร้องมื้อคราวตามระเบียบเมื่อเพียบแปล้
กลับช่วยสอนชี้นำให้ใจดีแท้
ไม่อดอยากตอนแก่ไม่ต้องง้อใคร
อ.เอ๊พ
จนเดินเหิน แข้งเข่า ชักจะไม่ไหว แล้วกรมประชาสงเคราะห์ เขาก็จับตัว ว่าขอทานนี้ชั่ว ขอไม่ได้
ไปติดอยู่สองที ก็หลายปีอยู่ เลยมานั่งนึกดู ค่อยชักจะเปลี่ยนใจ ถ้าขอทานเขากิน ละช่างน่ารำคาญ
เลยคว้ามีดปาดตาล ไปหลาวไม้ปิ้งไก่ "
เนื้อเพลงยายสำอางนายคาราบาว
ร้องมื้อคราวตามระเบียบเมื่อเพียบแปล้
กลับช่วยสอนชี้นำให้ใจดีแท้
ไม่อดอยากตอนแก่ไม่ต้องง้อใคร
อ.เอ๊พ
เนื่องด้วยได้ยินเกี่ยวกับการไล่จับขอทานส่งบ้าน และหมู่บ้านที่ทำมาหากินจากความเห็นใจของคน
รวมไปถึงเห็นคนที่ใช้สภาพร่างกายมาเรียกรอขอเงิน
ทั้งที่ไม่ได้อดอยากแร้นแค้น
มีบ้านช่องที่ทางทำกิน
แต่ญาติพี่น้องเป็นใจให้
ทำให้ไม่นิยมทำทานด้วยความสงสาร
แต่ถ้าเป็นพวกวณิพกเนี่ย
ไม่ปฏิเสธเลย
ถือว่าเขามาแสดงความสามารถแลกเงิน
คงเพราะเราชอบดนตรีด้วยมั้ง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
