.jpg)
๐ คนึงคะเนคิด ๐
๐ คนึงคะเนคิด ขณะจิตประดิษฐ์ฝัน
ท่ามกลางรวิวัน ระอุโชน ณ กลางเกลียว
๐ ล่องลอยละลุลิ่ว ปะทะปลิวสยิวเสียว
ขยาดหยุดประดุจเดียว วะวาบว้างวิเวกวน
๐ นิมิตสถิตย์วาด บ่มิอาจประสาทผล
สาบสูญหทัยชน ชะระโฉมชโลมจินต์
๐ แห้งเหือดระอุพล่าน ทวิมานมิปานหิน
แล้งศักดิ์ตระหนักสิ้น มิซาบซึมสะสู่ทรวง
๐ ประกายระยะย่อ ประดุจคลอพนอหวง
ล้วนหลอกละลอกลวง ฤจะห่วงฤดีดอน
๐ ขมดั่งฤทัยทุกข์ บ่มิสุขสโมสร
น้ำตาระอาวรณ์ สะกิดซ้ำกระหน่ำมัว
๐ หยดหนึ่งนวฝัน กระทบสั่นกระทั้นหัว
อสงไขย ณ ใจตัว ปริทั่วอุระทน
๐ อาทิตย์ระอุลุก ก็มิปลุกประจัญจญ
จำสิ้นประพันธ์พล ระยะยืน..ก็หยุดยาว...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
