Re: รวมบทประพันธ์ของ สนอง เสาทอง

กรานกายซบ ณ ใจดิน
(ภูมิถิ่นบ้านนาเรา)

หอมลานดินไคลทุ่งย่านทางถิ่น
ยังคุ้นกลิ่นมิจางสาบเหงื่อบ้าน
ยังเก็บจำหลังคาระเบียงชาน
ฝากระดานกระไดและครัวเตา

ในเพ-ลาย้อนเยือนมาย้อนเห็น
ยังอยู่เช่นนานมาครั้งก่อนเก่า
เฒ่าชะแรแปล้ชรายักแย่เนา
หนุ่มสาวนิราศเมืองหวังเรืองไร

หอมใจดินสาบกลิ่นของนาทุ่ง
หอมผ้าถุงซิ่นไหมแม่ทอใส่
หอมกลิ่นน้ำพริกป่านั้นบ้านใคร
หอมน้ำใจน้ำพริกไพรพูนจานมา

สวรรค์บ้านทุ่ง...ยังสวรรค์
ปลุกภวังค์โตรกอดีต, ฝังโหยหา
รั้วตำลึงเถาเลื้อยคุ้นชินตา
ภาพอดีตฝังเวลา, ผุดห้วงคำนึง

หอมกลิ่นสนุ่นคุ้งตมคลองท้ายบ้าน
เคยจับปลาแหประหารมาตากผึ่ง
ภาพคืนวันเก่าเก่ายังจารตรึง
แจ่มชัด-มโนขึงฝุ่นสีแรระบาย

หอมใจดินเหงื่อทุ่งไคลละหาน
กลิ่นสาบบ้านโชยผะผ่าวร่ายร่าย
ไสววิถีบ้านบ้านงามมิคลาย
กรานกายซบ ณ ใจดินถิ่นบ้านเราฯ

สนอง เสาทอง
สนามชัยเขต
ฉะเชิงเทรา
มกราคม 54

*** "สนุ่น" หรือ "ขี้สนุ่น" เป็นคำเรียกของคนแปดริ้ว (ฉะเชิงเทรา) ใช้เรียกพวกเศษวัชชพืช เศษหญ้า, รากหญ้า ที่เน่าจมอยู่ใต้น้ำรวมกับดินเลนในคลอง, หนองและบึง ซึ่งจะต่างจากขี้เลนที่มีดินเลนอย่างเดียว