ต่อ...ตอนที่ ๗
อุ้มลูกน้อย ลงวาง หว่างพระบาท
ขออำนาจ พุทธา เมตตาแบ่ง
โปรดประทาน ชีวิต ผิดสำแดง
สิ่งแสลง ปัดเป่า เถิดเบาบาง
สุมนะมหาเทพ มเหศักดิ์
ผู้พิทักษ์ ซุ้มประตู อยู่ขัดขวาง
ห้ามยักษ์ร้าย เข้าเขต วิเศษทาง
ป้องกันนาง หมายมุ่ง วิสุงคาม
สัพพัญญู พุทธองค์ ทรงประจักษ์
ให้เรียกยักษ์ เข้ามา อย่าได้ห้าม
พระอานนท์ ยอดสงฆ์ องค์พิราม
จึงไปตาม นางมา หาพุทโธ
นางธิดา ยังกลัว จนตัวสั่น
ปากรำพัน ยักษ์มา ผวาโอ้
พระพุทธปราม กานดา อย่าร้องโฮ
จอมนาโถ หวังโปรด ลดบ่วงกรรม
เมื่อนางยักษ์ ตรงมา หน้าพระพักตร์
พระพุทธทัก ตรัสห้าม ทรงถามย้ำ
"ไยพวกเธอ ก่อบาป หยาบกระทำ
ผูกเวรนำ ข้ามชาติ อนาถนับ
หากมิพบ สัพพัญญู ผู้เช่นเรา
เวรนี้เล่า สืบทอด ตลอดกัปป์
เหมือนพังพอน และงู ศัตรูงับ
นกเค้าจับ คู่เวร เขม่นกา
เหมือนเวรหมี มีให้ ไม้สะคร้อ
เวรผูกก่อ มิสิ้น ถวิลหา
เป็นวงเวียน ผูกพัน อนันตา
สุดท้ายหนา ทั้งคู่ สู่โลกันตร์...
จบตอนที่ ๗ (โปรดติตตามตอนที่ ๘...อยู่ด้านล่าง
)
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
