Re: :+: น้ำค้างดลมนต์รัมภา :+:

ภุมริน บินผันผ่าน
มิเคยนาน กลั่นรัญจวน
สืบเสาะ เฉพาะนวล
น้ำค้างมวล ทั่วธานี

ติดดิน บนผืนดิน
เพราะเคยชิน และยินดี
เรื่อเลื้อย ปฐพี
แสงสุรีย์ ที่พร่าปน

แลเห็น สุรีย์ฉาย
ดั่งรอยทราย ปลายหน้าฝน
เมฆหมอก หยอกกมล
ที่ท่วมท้น มาชนวัน

ใต้หมอก บอกบางอย่าง
อยู่ระหว่าง จริงกับฝัน
ดอกหญ้า งดงามนั้น
รับตะวัน อันอำไพ

แสงแรก ณ ฝั่งฟ้า
ฉายลงมา จากฟ้าไกล
ผลิดอก และออกใบ
แลไร้ค่า แต่ว่างาม

ดอกหญ้า ของรการฯ
ย่อมชื่นบาน น่าเกรงขาม
ใบทอ เรียวพองาม
สมดั่งนาม ท่ามรัมภา

รการตติ

[/quote]

ภูมริน บินผ่านเลย
เหตุเพราะเคย เชยก่อนหน้า
ลมโชย โบกโบยมา
หวาดผวา ล้าแรงใจ

แม้แต่ แสงสุรีย์
ส่องฟ้านี้ ที่สุขใส
ยังผ่าน ม่านฤทัย
บดบังไป ไม่ใยดี

รอวัน ที่แห้งเหี่ยว
แม้ใบเรียว เหนี่ยวเพียงนี้
ไม่อยาก หมองชีวี
ด้วยฤดี มีเวรกรรม

ชาติหน้า ถ้าแม้นมี
เกิดอีกที หนีความช้ำ
ขออย่า ถูกกระทำ
คนใจดำ ตอกย้ำใจ
พันทอง