.jpg)
ดุจละครตอนหนึ่งซึ่งลิขิต
ให้ชีวิตไร้จิตริษยา
เพราะเคยเจ็บรวดร้าวเศร้าวิญญาณ์
เสียน้ำตาชาชินในกลิ่นไอ
ได้รับรู้ทั้งสุขและทุกข์หนัก
มีทั้งรักทั้งชังทั้งหลงใหล
พอไม่นานกาลเวลาพาเปลี่ยนไป
จึงรู้ได้แน่ชัดสัจจธรรม
จนสามารถปล่อยวางทางชีวิต
ทำลายพิษริษยาที่กระหน่ำ
จิตซึมซับรับรสกฎแห่งกรรม
ขอน้อมนำกรรมดีไว้ที่จินต์
ไม่ให้ทุกข์แพ้วพานบรรดาลโศก
ไม่วิโยคโศกเศร้าเฝ้าถวิล
ตั้งใจทำสัมมาและหากิน
เป็นเพียงดินไยถวิลถึงกลิ่นดาว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
