โอ้อนาถ  เกิดเป็นหมา  ช่างอับเฉา
ก็การเห่า  คือการพูด   ภาษาหมา
มันสื่อสาร ของมัน  แทนวาจา
เหตุไฉน   คนจึงว่า  หมาหยาบคาย

หมากัดกัน  ก็คือหมา  มันมีเรื่อง
ต้องขจัด  ข้อขุ่นเคือง  ให้สลาย
ว่าแต่หมา  ทำไมคน  ไม่นึกอาย
คนก็มีเรื่องกันได้....เห็นบ่อยไป

คนต่อยกัน  หาว่ากัด  กันอย่างหมา
เออ..ช่างด่า  ช่างเปรียบ  เทียบไปได้
หมากัดกัน  ไม่ยอมเปรียบ  กลับเว้นไย
ว่ากัดกันทำไม ?   เหมือนกับคน

เกิดเป็นหมา   ช่างไร้หลัก  และศักดิ์ศรี
อยู่ดีๆ    ถูกคนด่า   น่าฉงน
ควรรู้ว่า  หมามีใจ   เหมือนกับคน
เพียงแต่มัน  ไม่เคยบ่น  แบบคนเรา

คนด่าหมา  แต่ว่าหมา  ไม่ด่าตอบ
สิ่งที่ชอบ  นั้นหรือ   คือการเห่า
ไม่รู้ว่า   เห่าหวานๆ   น้ำตาลเมา
หมาจะมี  บ้างไหมเล่า   เหมือนกับคน

เห่าสอพลอ  เห่าประจบ  มีครบไหม
เห่าเรื่อยไป  เห่าพล่อยๆ  พลอยสับสน
เห่าแก้ตัว  เห่าโกหก   เห่าวก-วน
เห่าเพื่อบ่น   เห่าบอกรัก  เห่าทักทาย

เห่าละเมอ  เพ้อพร่ำ  เห่าซ้ำซาก
เห่ากระดาก  ปากนี้   หมามีไหม ?
เห่าหยาบคาย  เห่าฉอเลาะ เพราะโดนใจ
เห่าอะไร  แบบหมาๆ  ภาษามัน....

 ปล.กลอนนี้เขียนถึงหมาจริงๆครับ ไม่ได้เปรียบคนเป็นหมาหรือเปรียบหมาเป็นคนแต่อย่างใด
  เพียงแต่สงสัยว่าเหตุไฉนคนจึงชอบด่าหมาและยกเอาคนมาเปรียบกับหมา ทำไมไม่ยกเอาหมาไป
 เปรียบกับคนมั่ง เช่น หมาพวกนี้ชอบกัดกันเหมือนคน....