ยินคำเล่า ของผู้เฒ่า เศร้าใจนัก
คนมาทัก หันเหิน เดินไม่สน
ไม่แลเหลียว เมินหมาง ห่างผู้คน
เพียงถือตนว่าเด่นเช่นดั่งดาว
มาวันหนึ่ง ดาวร่วง จากห้วงแข
คนไม่แล หมางหมอง มองว่างเปล่า
โอ้อกเอ๋ย อกหนอ สุดท้อเหงา
คำที่เขา พร่ำเตือน อย่าเลือนหลง
คนมาทัก หันเหิน เดินไม่สน
ไม่แลเหลียว เมินหมาง ห่างผู้คน
เพียงถือตนว่าเด่นเช่นดั่งดาว
มาวันหนึ่ง ดาวร่วง จากห้วงแข
คนไม่แล หมางหมอง มองว่างเปล่า
โอ้อกเอ๋ย อกหนอ สุดท้อเหงา
คำที่เขา พร่ำเตือน อย่าเลือนหลง
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
