ไม่ห่วงหาคราอยู่ไม่รู้เห็น
ไม่ชอบเป็นคนหว่านคำหวานฉ่ำ
ไม่พร่ำเพ้อว่ารักสักหมื่นคำ
ไม่ชอบทำให้เห็นจะเป็นไร
ถึงลึกลับซับซ้อนไม่จรจาก
ถึงพูดมากแต่สู้อยู่เพื่อให้
ถึงจืดชืดไม่หวานสักปานใด
แต่หัวใจมีเธอเสมอมา
ไม่แต่งนาน ต้องกลับมาแต่งกลอนรักก่อน
เฮ้อออ
ไม่ชอบเป็นคนหว่านคำหวานฉ่ำ
ไม่พร่ำเพ้อว่ารักสักหมื่นคำ
ไม่ชอบทำให้เห็นจะเป็นไร
ถึงลึกลับซับซ้อนไม่จรจาก
ถึงพูดมากแต่สู้อยู่เพื่อให้
ถึงจืดชืดไม่หวานสักปานใด
แต่หัวใจมีเธอเสมอมา
ไม่แต่งนาน ต้องกลับมาแต่งกลอนรักก่อน
เฮ้อออ
สิบปีแรก แจกจ่าย ร่ายคำหวาน
ยี่สิบผ่าน ยานหย่อน คำอ้อนปร่า
สามสิบปี นี่คล้าย หน่ายระอา
มิเคยมี วาจา ชวนพาที
ขอเวลา ดูใจ ใช่นานนัก
ทำยึกยัก รักไหม ใจของพี่
น้องหนาวเหน็บ เจ็บไข้ ไม่ใยดี
รู้อย่างนี้ มิรัก ให้หนักใจ
ยี่สิบผ่าน ยานหย่อน คำอ้อนปร่า
สามสิบปี นี่คล้าย หน่ายระอา
มิเคยมี วาจา ชวนพาที
ขอเวลา ดูใจ ใช่นานนัก
ทำยึกยัก รักไหม ใจของพี่
น้องหนาวเหน็บ เจ็บไข้ ไม่ใยดี
รู้อย่างนี้ มิรัก ให้หนักใจ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
