มองดินไม่มองฟ้า
หลงเวลาหลงเงาฝน
หลงทิศหลงผู้คน
มิเท่าหลงเงาตนเอง
เดินทางไม่ดูที่
อยู่ดีดีขู่ข่มเหง
คนขลาดก็หวั่นเกรง
หากปราชญ์นั้นเวทนา
อวดสิ่งหยิ่งผยอง
ดุจแมงป่องชูหางอ้า
มิเท่าพิษนาคา
แรงเหลือร้ายวายชีวี
หากตนไม่รู้ตัว
ยังเมามัวยั่ววลี
เดินล้มจมกองขี้
อับอายสิ้นกลับถิ่นเทอญ
หลงเวลาหลงเงาฝน
หลงทิศหลงผู้คน
มิเท่าหลงเงาตนเอง
เดินทางไม่ดูที่
อยู่ดีดีขู่ข่มเหง
คนขลาดก็หวั่นเกรง
หากปราชญ์นั้นเวทนา
อวดสิ่งหยิ่งผยอง
ดุจแมงป่องชูหางอ้า
มิเท่าพิษนาคา
แรงเหลือร้ายวายชีวี
หากตนไม่รู้ตัว
ยังเมามัวยั่ววลี
เดินล้มจมกองขี้
อับอายสิ้นกลับถิ่นเทอญ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
