......แล้ววันนี้ฉันก็จากไป


...เป็นละไอล่องรวมกับหมอกขาว


...คล้อยเคลื่อนตามเพรียกกู่ของหมู่ดาว


...อิงแสงอุ่นพราวบนโพยม


......ทิ้งความอ่อนล้า..สาหัส


...อันร้อยรัดเรื่อยมาอย่างถาโถม


... ทอดร่างฟังดุรีย์ปี่ประโคม


...ได้ปรุงโฉมด้วยมาลัย...ดอกไม้จันทน์


......เบาบางบนทางช้างเผือก


...ทิ้งเปลือก...มายา..น่าขบขัน


...สิ้นเสียงเริงร่า..และ...จาบัลย์


...เงียบงันสงบใจ...ไร้..ตัวตน



......ตั้งใจให้เป็นบทแรก..ในหนังสือที่จะ..ให้..ในงานศพ..ตัวเอง....