มา ต า ม เ สี ย ง ข อ ง หั ว ใ จ...ย่ อ ง เ ข้ า ไ ป ใ น ส ว น ศ รี
เจ้าของอยู่ไหนล่ะนี่...สะหวั๊ดดีคร่าาาา (มาจากบ้านนอกค่ะเลยสำเนียงเหน่อ)
แวะมาเยี่ยมเยียน...แอบวนเวียนให้เห็นหน้า
ยู้ฮู...น้องวันเพ็นจ๋า...หม่าม๊าอยู่บ้านไหม

เ ค า ะ อ ยู่ ตั้ ง น า น ...ป ร ะ ตู บ้ า น ยั ง ไ ม่ เ ปิ ด
จำต้องเดินเตลิด....หาทางเข้าใหม่
แค่แป๊บเดียว...เหลือบเห็นตัวเขียว ๆ ใหญ่ ๆ
เข่าแทบทรุด...ลมแทบใส่...ชิมเมะโจวได..นี่นา

ต ก ใ จ...รีั บ วิ่ ง ไ ป ตั้ ง ห ลั ก
ตึก ตึก ตัก ตัก...เอายังไงดีหว่า
ทำเป็นกล้าต่อไม่ไหว...ตัดสินใจบอกลา
วันนี้ขอแค่เห็นหลังคา...แล้วจะมาใหม่อีกที...


เอ-มิ-กา
ตั้งใจมาชมสวนตามสัญญา แต่กลัวน้องหนอนค่ะ...ขอตั้งหลักก่อนเดี๋ยวมาใหม่ หุหุ
คิดถึงทั้งเจ้าของสวนและน้องวันเพ็นเลยค่ะ




......หนอน"คุณแม่"..ตื่นsit..up...ดับขี้เกียจ...up..and..down...up.and...down..ฮึบ..ฮึบ

...หนอนน้อยเบียด..จูจุ๊บ..มะมี๊แสนดี..แต่เช้า

...ยินนะใคร..เสียงว๊าน....หวาน...ขานเรียกเรา

...พร้อมกระเซ้า..เรียกใครกัน.....ชื่อวันเพ็น

......นกกระจิบ..ร้องจิ๊บ..จิ๊บ..พริบตาล้อ

...นวลละออผู้นี้ใครไม่เคยเห็น

...แต่....น้ำเสียง....สื่อ...น้ำใจ...แสนใสเย็น

...แม๊...ทำหลบเร้น..เยี่ยมสวนขวัญ....วันวาเลนไทน์