ตัวสุขทุกข์ อยู่ที่ใจ ใช่ที่อื่น
ไม่อาจฝืน ครรลอง ต้องหมองหม่น
เกิดมาแล้ว ต้องรับกรรม ยอมจำนน
ไม่อาจพ้น ทุกข์หาม ที่ตามมา
เพราะร่างกาย เกิดจากกรรม อำนาจส่ง
วิญญาณลง สิงสู่ ต่างคูหา
แล้วกำเนิด ชีวิต จิต-กายา
แก่ชรา ตามกาล ผ่านวันวัย
ตั้งแต่เกิด จนตาย คล้ายความฝัน
สุขทุกข์นั้น ผันแปร แน่ที่ไหน
ทุกข์เพราะหิว หนาว ร้อน นอนเป็นไข้
คือทุกข์ใหญ่ ประจำตัว ทั่วทุกคน
รวมถึงทุกข์ ทางใจ อะไรอีก
เป็นทุกข์ปลีก ทุกข์ย่อย พลอยปี้ป่น
ทุกข์เพราะ "อยาก" มากน้อย คอยกังวล
หลีกไม่พ้น ตัณหาสาม ตามราวี
เมื่อสังขาร อนิจจัง ฝังวิบาก
จึงทุกข์มาก เพราะไม่เที่ยง ถึงเพียงนี้
ด้วยโมหะ จะพาหลง ตรงฤดี
จึงเกิดมี อวิชชา มาคลุมใจ
รู้ทั้งรู้ มิชอบทุกข์ รุกเร้าจิต
ยังเผลอคิด เสน่หา มาอาศัย
รู้ทั้งรู้ กิเลส เหตุบรรลัย
ยังหวั่นไหว คิดถึงเธอ เพ้อทุกวัน
"มุนีน้อย"
ไม่อาจฝืน ครรลอง ต้องหมองหม่น
เกิดมาแล้ว ต้องรับกรรม ยอมจำนน
ไม่อาจพ้น ทุกข์หาม ที่ตามมา
เพราะร่างกาย เกิดจากกรรม อำนาจส่ง
วิญญาณลง สิงสู่ ต่างคูหา
แล้วกำเนิด ชีวิต จิต-กายา
แก่ชรา ตามกาล ผ่านวันวัย
ตั้งแต่เกิด จนตาย คล้ายความฝัน
สุขทุกข์นั้น ผันแปร แน่ที่ไหน
ทุกข์เพราะหิว หนาว ร้อน นอนเป็นไข้
คือทุกข์ใหญ่ ประจำตัว ทั่วทุกคน
รวมถึงทุกข์ ทางใจ อะไรอีก
เป็นทุกข์ปลีก ทุกข์ย่อย พลอยปี้ป่น
ทุกข์เพราะ "อยาก" มากน้อย คอยกังวล
หลีกไม่พ้น ตัณหาสาม ตามราวี
เมื่อสังขาร อนิจจัง ฝังวิบาก
จึงทุกข์มาก เพราะไม่เที่ยง ถึงเพียงนี้
ด้วยโมหะ จะพาหลง ตรงฤดี
จึงเกิดมี อวิชชา มาคลุมใจ
รู้ทั้งรู้ มิชอบทุกข์ รุกเร้าจิต
ยังเผลอคิด เสน่หา มาอาศัย
รู้ทั้งรู้ กิเลส เหตุบรรลัย
ยังหวั่นไหว คิดถึงเธอ เพ้อทุกวัน
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
