ห่วงหวง...ปิ่มขาดใจ สนอง เสาทอง

ห่วงหวง...ปิ่มขาดใจ

จันทร์นวล...คืนเพ็ญ
ปรายแสงเย็นวาดเด่นนิศา
ดอกดาวพรายเปื้อนแก้มนภา
อวดแสงพริบพร่า วิบวาว...แข่งแข

เพ็ญคืนแรฟ้าแพรเพ็ญ
มิวายแหงนแขเด่นเหม่อชะแง้
เหงาร้าย, เหน็บลึกบึ้งรวงแด
เงาโศกพาด...ทาบหฤทัย

วอนจันทร์...แอร่มฟ้า
นำช่อรวงใจแห่งรักข้าไปให้
ส่งให้ถึงใจเธอ ณ แสนไกล
อย่าแสร้งเบือนไถลเร่งไคลคลา

จันทร์เจ้าเอ๋ย
อย่าเมินเฉยคำวอนข้า
เร่งรุดพลัน, อย่าเสียการ-เยิ่นเวลา
ก่อนเธอ...นิทราหลับใหล

วานจันทร์ฝากคำถ้อย
กระซิบค่อยค่อย...ใกล้ใกล้
'...ว่ารักยิ่งแผ่นดินแผ่นฟ้า, ยิ่งมหาชเลลัย
ยิ่งอสงไขยจักรวาล...'

วอนจันทร์เตือนย้ำคนไกล
มีใจดวงแท้รัก, รุ่มร้อนโศกศัลย์
'...กระวนกระวายเคียงจาบัลย์...'
ห่วงหวง ปิ่มอาสัญ ยามแรมไกลฯ

จากกวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ
ผู้แต่ง สนอง เสาทอง