คะ เค้า อยากเขียนกลอนเป็นเพราะความเจ็บใจน้า
ชะอุ๊ย ข้าพเจ้านั้นหรือ ที่ฝึกหัดฝึกเขียนได้ทั้งนี้เพราะข้าพเจ้านั้น
เจ็บในอกด้านซ้ายไม่คลายด้วยว่า ข้าพเจ้าสุดแสนจะรู้สึกขวยเขิน
เมื่อครั้งที่ข้าพเจ้าไม่รู้จักแม้แต่คำว่า ..."บทกลอน"... น่าอายนักๆ
ตอนนี้ข้าพเจ้าอายุเกือบจะ ๖๐ แล้ว (ล้อเล่งฮ้ะ!) ข้าพเจ้าก็ใกล้จะเรียน ... (ไม่บอก)
ข้าพเจ้าเป็นคนตลกเสียไม่มี ข้าพเจ้าไม่ใช่คนดุ ไม่ใช่คนหยิ่ง
แต่ใครเห็นเป็นเช่นนั้นอาจจะจริง (มีคนบอกมา)
แต่ไม่ใช้หรอกตัวจริงของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ไม่รู้เช่นกัน
(ขนาดตัวเองยังไม่รู้เล้ยยยย)
จะแฉตัวเองเรื่อง "เฉิ่มเบอะมาก"
เวลานั่งเรียนข้าพเจ้าไม่รู้ว่าข้าพเจ้านั้นสายตาสั้นหรือสายตายาวกันแน่
ข้าพเจ้าจึงต้องทดสอบสายตาตัวเองตลอด
ข้าพเจ้าไม่ใช่คนเก่ง แต่ข้าพเจ้าชอบตอบ เกือบทุกครั้งข้าพเจ้านั้นจะผิด
และจะถูก บางวิชาข้าพเจ้าตอบๆ แต่ก็ไม่ถูกหรอกนะ แต่ก็ถูก
ข้าพเจ้าไม่ชอบสุนัข เวลาเห็นสุนัขไม่ว่าจะที่โรงอาหารโรงเรียนที่มีคนเยอะๆ
ข้าพเจ้าก็จะหวาดระแวง แล้วปล่อยรังสี "อย่ามาใกล้ฉัน"ออกไป
ข้าพเจ้าชอบเรียกชื่อเพื่อนแบบที่คนอื่นเขาไม่เรียก
ข้าพเจ้าจะเรียก เรียก เรียก และเรียก จนเพื่อนข้าพเจ้าหัน และยอมรับชื่อนั้น
ข้าพเจ้าไม่ชอบสบตากับคนที่ไม่รู้จัก ไม่ใช่เพราะข้าพเจ้าเขิน
แต่ข้าพเจ้าไม่ไว้ใจ แต่ถ้าไว้ใจแล้วข้าพเจ้าจะเข้าไปสนิทสนมด้วยทันที
ข้าพเจ้าไม่ชอบคนที่ข้าพเจ้าไม่ชอบ
แต่ถ้าข้าพเจ้าชอบข้าพเจ้าก็ชอบ
ขอบคุณที่อ่านรักคุณ...
ป.ล. เรื่องสุดท้ายที่จะแฉนี้ข้าพเจ้าไม่เคยดองเรื่องที่เขียน ข้าพเจ้าชอบเขียนสด ข้าพเจ้าไม่ค่อยมีเวลาในบางวันแต่ข้าพเจ้าก็พยายามจะเขียน
ตอนนี้ก็อยากระบายเล็กน้อย ข้าพเจ้าแอบเหนื่อยบางที แต่ข้าพเจ้าก็ยังยิ้ม...(รึ?)
ชะอุ๊ย ข้าพเจ้านั้นหรือ ที่ฝึกหัดฝึกเขียนได้ทั้งนี้เพราะข้าพเจ้านั้น
เจ็บในอกด้านซ้ายไม่คลายด้วยว่า ข้าพเจ้าสุดแสนจะรู้สึกขวยเขิน
เมื่อครั้งที่ข้าพเจ้าไม่รู้จักแม้แต่คำว่า ..."บทกลอน"... น่าอายนักๆ
ตอนนี้ข้าพเจ้าอายุเกือบจะ ๖๐ แล้ว (ล้อเล่งฮ้ะ!) ข้าพเจ้าก็ใกล้จะเรียน ... (ไม่บอก)
ข้าพเจ้าเป็นคนตลกเสียไม่มี ข้าพเจ้าไม่ใช่คนดุ ไม่ใช่คนหยิ่ง
แต่ใครเห็นเป็นเช่นนั้นอาจจะจริง (มีคนบอกมา)
แต่ไม่ใช้หรอกตัวจริงของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ไม่รู้เช่นกัน
(ขนาดตัวเองยังไม่รู้เล้ยยยย)
จะแฉตัวเองเรื่อง "เฉิ่มเบอะมาก"
เวลานั่งเรียนข้าพเจ้าไม่รู้ว่าข้าพเจ้านั้นสายตาสั้นหรือสายตายาวกันแน่
ข้าพเจ้าจึงต้องทดสอบสายตาตัวเองตลอด
ข้าพเจ้าไม่ใช่คนเก่ง แต่ข้าพเจ้าชอบตอบ เกือบทุกครั้งข้าพเจ้านั้นจะผิด
และจะถูก บางวิชาข้าพเจ้าตอบๆ แต่ก็ไม่ถูกหรอกนะ แต่ก็ถูก
ข้าพเจ้าไม่ชอบสุนัข เวลาเห็นสุนัขไม่ว่าจะที่โรงอาหารโรงเรียนที่มีคนเยอะๆ
ข้าพเจ้าก็จะหวาดระแวง แล้วปล่อยรังสี "อย่ามาใกล้ฉัน"ออกไป
ข้าพเจ้าชอบเรียกชื่อเพื่อนแบบที่คนอื่นเขาไม่เรียก
ข้าพเจ้าจะเรียก เรียก เรียก และเรียก จนเพื่อนข้าพเจ้าหัน และยอมรับชื่อนั้น
ข้าพเจ้าไม่ชอบสบตากับคนที่ไม่รู้จัก ไม่ใช่เพราะข้าพเจ้าเขิน
แต่ข้าพเจ้าไม่ไว้ใจ แต่ถ้าไว้ใจแล้วข้าพเจ้าจะเข้าไปสนิทสนมด้วยทันที
ข้าพเจ้าไม่ชอบคนที่ข้าพเจ้าไม่ชอบ
แต่ถ้าข้าพเจ้าชอบข้าพเจ้าก็ชอบ
ขอบคุณที่อ่านรักคุณ...
ป.ล. เรื่องสุดท้ายที่จะแฉนี้ข้าพเจ้าไม่เคยดองเรื่องที่เขียน ข้าพเจ้าชอบเขียนสด ข้าพเจ้าไม่ค่อยมีเวลาในบางวันแต่ข้าพเจ้าก็พยายามจะเขียน
ตอนนี้ก็อยากระบายเล็กน้อย ข้าพเจ้าแอบเหนื่อยบางที แต่ข้าพเจ้าก็ยังยิ้ม...(รึ?)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
