หากความเดียวดายของเธอ..ดุจผืนดินอันแห้งผาก
ฉันจะฝากเม็ดฝนหล่นสายจากปลายฟ้า
อาบโชลมผืนดิน..ให้ชุ่มหวังอีกครั้งครา
ก่อนปักกล้า-กำลังใจ..ไว้ในนั้น
รอเมื่อรวงเรียวผลิใบอันใสสด
เธอคงได้ลิ้มรสหวาน..ของชีวิตที่เต็มฝัน
เพื่อเธอจะอบอุ่นในอ้อมกอดของคืนวัน
และรับรู้ว่าเรายังมีกัน..เหมือนเช่นเดิม
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
04 พฤษภาคม 2024, 03:56:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: เหมือนอยู่ตัวคนเดียว . . บนโลกใบนี้~* (อ่าน 16838 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: