ภาพมายาเคยเห็นยังเด่นชัด
จะถู,ขัด,อย่างไรคงไม่หาย
ยังซาบซึ้งตรึงจิตนิมิตพราย
ยังชูปลายสลอนยามอ่อนแอ
อยากจะลบจะเลือนที่เปื้อนเปรอะ
ความเลอะเทอะทับถมทั้งจม,แช่
ดั่งขยะหัวใจที่พ่ายแพ้
หาทางแก้อย่างไรยังไม่เจอ
จึงขอเก็บของำขอจำไว้
ประทับใจทุกครั้งที่พลั้งเผลอ
ความดีงามยังอยู่เคียงคู่เธอ
ขอปรนเปรอด้วยใจแม้ไร้เงา
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
