นี่แหละคือ เมืองไทย ใจหาญกล้า
ปวงประชา ทั่วถิ่น ยินสดับ
ฟางเส้นสุด- ท้ายนั้น พลันหายวับ
จิตใจดับ มืดมน จนฤดี
จะพึ่งใคร ใดเล่า เขาจักเห็น
โทษกรรมเวร เข็ญเข็ด ระเห็จหนี
หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน สิ้นชีวี
จะต่อตี คงอยาก ลำบากนัก
เงินที่กู้ เขามา ก็บานเบอะ
ดอกเบี้ยเจอะ แต่ละครั้ง แทบหลังหัก
แบกหนี้สิน รินหยด ปลดชะงัก
ไม่มีหลัก พึ่งพา ชาวนาไทย
วอนวานว่า นาข้าว ก้าวย่างย่ำ
หว่านไถดำ มาถึง ซึ่งหน้าใหม่
จะกู้หนี้ นายทุน วุ่นวายใจ
หนี้เก่าไม่ ใช้คืน เขายืนกราน
ทั้งค่าเช่า ค่าปุ๋ย เจ้าทุยท้อ
จะขายต่อ เติมไป ให้ฟุ่งซ่าน
เห็นทุยน้ำ ตาไหล ใจร้าวราน
อีกไม่นาน ต้องขายทุย เพื่อลุยนา
พันทอง
๑๖/๒/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
