เป็นไม้ดอก ออกสี บานที่ป่า
เป็นพญา ไม้สด งดงามเยี่ยม
หมู่ภมร ชอนดม ผสมเทียม
คงจะเลี่ยม เรไร ในไพรพง
ยามดอกบาน ร่วงโรย โชยแต่กลิ่น
ภู่ผึ้งผิน บินตอม ยอมลุ่มหลง
เปรียบสาวสวย รวยรื่น ในผืนดง
นวลอนงค์ ยวนยั่ว ทั่วลำเนา
เป็นดอกไม้ แปลกจัง หวังคนชอบ
จึงจะมอบ ความหอม ยอมให้เขา
เฉกเช่นคน บนโลก วิโยคเอา
หากว่าเจ้า ไม่ชอบ ไม่มอบรัก
พันทอง
๓/๐๔/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
