ณ.ปลายเรียว เคียวโค้ง โยงยอดฟ้า
ใต้แหล่งหล้า ผาสุข สุดสดใส
เพราะมีรัก ถักทอ คลออุ่นไอ
เชื่อมสายใย พรายแพรว แวววามทรวง
สุดประจักษ์ พักตร์พริ้ม ยิ้มเยือนหล้า
หวานวาจา พาแหน ดุจแดนสรวง
อุราอุ่น กรุ่นไอ ทั้งใยยวง
แสนห่วงหวง ทวงทาบ ฉาบอาบอวล
หากร้างไร้ ในรัก ประจักษ์แล้ว
จินต์ผ่าวแผ่ว แววหม่น ละคนถ้วน
ราตรีกาล ผ่านพ้น ทนทบทวน
เฝ้าคร่ำครวญ อย่าคล้อยเคลื่อน เลือนรักโรย
ใต้แหล่งหล้า ผาสุข สุดสดใส
เพราะมีรัก ถักทอ คลออุ่นไอ
เชื่อมสายใย พรายแพรว แวววามทรวง
สุดประจักษ์ พักตร์พริ้ม ยิ้มเยือนหล้า
หวานวาจา พาแหน ดุจแดนสรวง
อุราอุ่น กรุ่นไอ ทั้งใยยวง
แสนห่วงหวง ทวงทาบ ฉาบอาบอวล
หากร้างไร้ ในรัก ประจักษ์แล้ว
จินต์ผ่าวแผ่ว แววหม่น ละคนถ้วน
ราตรีกาล ผ่านพ้น ทนทบทวน
เฝ้าคร่ำครวญ อย่าคล้อยเคลื่อน เลือนรักโรย
จงซึ้ง จงซึ้ง จงซึ้ง...เพี้ยงงงงงง 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
