แต่งงาน...กันไหม

เธอถาม...แต่งงาน...กันไหม
เอายังไงดี...เราไม่ได้มีแค่เพียงหนึ่ง
ใจดวงเดียวแบ่งให้ไปคนละครึ่ง
ยังไม่นึกถึงการแต่งงาน แค่สำราญไปวันวัน

อยากถามกลับ...แต่งสองต้องห้ามไหม
หากต้องเลือกใครใจไหวหวั่น
หนึ่งคือดวงใจ...อีกหนึ่งลมหายใจของฉัน
ขาดใคร...คนใดคนหนึ่งนั้น ใจฉันคงยาก...จะยอม

เธอเซ้าซี้น่ารำคาญเกินทานทนไหว
ตอบเธอไปแล้วกันว่าฉันยังไม่พร้อม
ย้อนคิด...ตอบผิด...จนต้องตรมตรอม
เธอยิ้มเย็นเย็น..บอกไม่พร้อมไม่เป็นไร..

เธอคงรู้แล้วฉันไม่ได้มีแค่เพียงเธอ
คงรับรู้เสมอมา แล้วว่าเธอ..ไม่ใช่แค่หนึ่งเดียวในใจ
พึ่งรู้ผลของคำตอบเป็นเช่นไร
ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย...

จดหมายเธอที่เหลือไว้ให้กันเมื่อวันผ่านพ้น
บอกฉันควรรักใครสักคนอย่างเปิดเผย
กันคนอื่นอย่าให้เขาคิดเกินเลย
เหมือนที่เคย...เคยทำกับเธอ

สุดท้ายนี้...ฉันก็ไม่เหลือใคร
คงเหลือแค่ให้เก็บไว้ในใจเสมอ
เพราะเขาอีกคนก็คงคิด...เหมือนกับเธอ
ยอมหลีกทางให้ฉันเจอ คนที่ฉันพร้อม...ยอมแต่งงาน..
ต่อศักดิ์