๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑
วันเพ็ญเด่นเดือนสิบเอ็ดเกร็ดดวงแก้ว
ลอยสู่สรวงสวรรค์แพร้วแพรวพิศมัย
พริ้งผุดผ่องส่องแวววับแล้วลับไกล
จากห้วงธารชลาลัยดวงร่วงลอย
หทัยกาญจน์
แรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑
จันทร์เจิดแจ่ม แรมค่ำ เงาดำขอบ
เหมือนคำตอบ รักเดิม เริ่มถดถอย
จากน้ำปิง ดิ่งตรง โขงลงลอย
ยืนฝั่งคอย เธอลับ หวนกลับคืน
รพีกาญจน์ 59
จันทร์เจิดแจ่ม แรมค่ำ เงาดำขอบ
เหมือนคำตอบ รักเดิม เริ่มถดถอย
จากน้ำปิง ดิ่งตรง โขงลงลอย
ยืนฝั่งคอย เธอลับ หวนกลับคืน
รพีกาญจน์ 59
แรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑
ไม่เคยลืม เลือนแม่ปิง ที่อิงแอบ
เราเคยแนบ เคียงสนิท นั้นคิดฝืน
ฝ่าธารา เจ้าพระยา น้ำตากลืน
ร้าวระทม ขมขื่น มิชื่นจินต์
แรมหนึ่งค่ำ ย้ำนี้ น้ำปรี่เปี่ยม
จิตคิดถึง ซึ่งเทียม ทาบเยี่ยมสินธุ์
รินไพศาล มโหฬาร ตระการดิน
เฝ้าถวิล ถึงฝัน วันของเธอ
หทัยกาญจน์
ปล. วันนี้วันพฤหัสฯ คะท่าน มิได้เจอกัน น้ำมากยิ่งนัก แต่รักยิ่งกว่านะคะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
