นครยักษ์
ทะเลทรายดินแยกแตกระแหง
ความแห้งแล้งปกคลุมขุมมีหนาม
หินสีแดงอาเพศทั่วเขตคาม
หากบุ่มบ่ามเข้าไปจักไร้ชนม์
ฟ้าสีแสดแผดจ้าเวลาค่ำ
เปลี่ยนเป็นดำมืดมิดทุกทิศหน
เมื่อกลางวันคล้ำหาวดาวมืดมน
จักหมองหม่นอกทรุดดุจหอกแทง
ไร้ต้นไม้ใบหญ้าสรรพสัตว์
กลิ่นคาวอัดเหม็นน่าขยักแขยง
โครงกระดูกเน่าสิ้นข้างหินแดง
ไร้แมลงสักตัวชั่วสิ้นดี
จักหาธารน้ำไหลหากใคร่เห็น
ก็คงเป็นภพอื่นมิใช่นี่
ทั่วทั้งแดนแผ่นดินถิ่นอัปรีย์
ฤๅจักมีดีได้สักนิดเดียว
แต่ยังคงมีผู้อยู่อาศัย
ถิ่นห่างไกลเกินคาดน่าหวาดเสียว
นครยักษ์น่าขยาดผู้ปราดเปรียว
มีแต่เขี้ยวไร้ฟันกระนั้นแล
ประชาชนยักษ์นั้นเรียก"ตันนุก"
ส่วนประมุของค์อธรรมเรียก"กำแข"
สองชนชั้นเป็นผู้คอยดูแล
เหมือนลูก,แม่รักใคร่ใจเดียวกัน
วันหนึ่งนั้นตันนุกคนสนิท
มิปกปิดกำแขแม่ยักษัน
ว่า ณ ที่ เมืองหลวงปวงเทวัญ
บนสวรรค์โสภาน่าภิรมย์
ทั้งมีน้ำตกทิพย์ยินเทพกล่าว
อยู่บนหาวทางอุดรวิเศษสม
สามารถแก้สิ่งร้ายให้น่าชม
เพียงขึ้นพรหมดูน้ำก็ฉ่ำกาย
จักได้เปลี่ยนเมืองหลวงเป็นสรวงใส
เหล่าตันนุกชื่นใจจักไร้พ่าย
จงเข้าตีสุราลัยให้วอดวาย
แล้วมุ่งหมายน้ำตกในปกครอง
เปลี่ยนจากความโสโครกเป็นผ่องศรี
ด้วยเหตุนี้ว่ายอดควรฉลอง
ฝึกตันนุกทุกค่ำให้ช่ำชอง
แล้วตีกลองร้องศึกผนึกพล
ยังมีสัตว์แปลกประหลาดมิคาดฝัน
ชื่อนกฆาคกระนั้นอันน่าสน
มันผิดเพี้ยนจากโลกมนุษย์คน
นกมีขนเป็นไฟบรรลัยกันต์
แต่เป็นไฟเย็นยะเยือกเหมือนเทือกเขา
ที่สูงเท่าเทียมฟ้าน่าสุขสันต์
นกประหลาดของเทพทวยราชัน
ท้าวอมรสีห์ฯนั้นชั้นอัมพร
ฝ่ายกำแขเห็นชอบจึงมอบสิทธิ์
ให้ตันนุกคนสนิทเฝ้าฝึกสอน
เหล่าตันนุกทั้งหลายก่อนราญรอน
สู่นครธรรมาสุราลัย
ความแห้งแล้งปกคลุมขุมมีหนาม
หินสีแดงอาเพศทั่วเขตคาม
หากบุ่มบ่ามเข้าไปจักไร้ชนม์
ฟ้าสีแสดแผดจ้าเวลาค่ำ
เปลี่ยนเป็นดำมืดมิดทุกทิศหน
เมื่อกลางวันคล้ำหาวดาวมืดมน
จักหมองหม่นอกทรุดดุจหอกแทง
ไร้ต้นไม้ใบหญ้าสรรพสัตว์
กลิ่นคาวอัดเหม็นน่าขยักแขยง
โครงกระดูกเน่าสิ้นข้างหินแดง
ไร้แมลงสักตัวชั่วสิ้นดี
จักหาธารน้ำไหลหากใคร่เห็น
ก็คงเป็นภพอื่นมิใช่นี่
ทั่วทั้งแดนแผ่นดินถิ่นอัปรีย์
ฤๅจักมีดีได้สักนิดเดียว
แต่ยังคงมีผู้อยู่อาศัย
ถิ่นห่างไกลเกินคาดน่าหวาดเสียว
นครยักษ์น่าขยาดผู้ปราดเปรียว
มีแต่เขี้ยวไร้ฟันกระนั้นแล
ประชาชนยักษ์นั้นเรียก"ตันนุก"
ส่วนประมุของค์อธรรมเรียก"กำแข"
สองชนชั้นเป็นผู้คอยดูแล
เหมือนลูก,แม่รักใคร่ใจเดียวกัน
วันหนึ่งนั้นตันนุกคนสนิท
มิปกปิดกำแขแม่ยักษัน
ว่า ณ ที่ เมืองหลวงปวงเทวัญ
บนสวรรค์โสภาน่าภิรมย์
ทั้งมีน้ำตกทิพย์ยินเทพกล่าว
อยู่บนหาวทางอุดรวิเศษสม
สามารถแก้สิ่งร้ายให้น่าชม
เพียงขึ้นพรหมดูน้ำก็ฉ่ำกาย
จักได้เปลี่ยนเมืองหลวงเป็นสรวงใส
เหล่าตันนุกชื่นใจจักไร้พ่าย
จงเข้าตีสุราลัยให้วอดวาย
แล้วมุ่งหมายน้ำตกในปกครอง
เปลี่ยนจากความโสโครกเป็นผ่องศรี
ด้วยเหตุนี้ว่ายอดควรฉลอง
ฝึกตันนุกทุกค่ำให้ช่ำชอง
แล้วตีกลองร้องศึกผนึกพล
ยังมีสัตว์แปลกประหลาดมิคาดฝัน
ชื่อนกฆาคกระนั้นอันน่าสน
มันผิดเพี้ยนจากโลกมนุษย์คน
นกมีขนเป็นไฟบรรลัยกันต์
แต่เป็นไฟเย็นยะเยือกเหมือนเทือกเขา
ที่สูงเท่าเทียมฟ้าน่าสุขสันต์
นกประหลาดของเทพทวยราชัน
ท้าวอมรสีห์ฯนั้นชั้นอัมพร
ฝ่ายกำแขเห็นชอบจึงมอบสิทธิ์
ให้ตันนุกคนสนิทเฝ้าฝึกสอน
เหล่าตันนุกทั้งหลายก่อนราญรอน
สู่นครธรรมาสุราลัย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
