ถึงยุคต้องตั้งหน้าหาเงินหนัก
ทำลูกรักซึมเศร้าเหงานักหนา
เพราะพ่อมุ่งแต่งานทุกวันมา
ไร้เวลาเลี้ยงดูอยู่ใกล้ชิด
เห็นพ่อของผองเพื่อนต้องเบือนหน้า
เขาห่วงหาเกี่ยวแขนแสนสนิท
พาเที่ยวสวนสนุกทุกอาทิตย์
มีชีวิตเริงร่าน่าชื่นใจ
จึงถามก่อนพ่อออกไปนอกบ้าน
"พ่อทำงานค่าแรงได้แพงไหม
วันหนึ่งรับจากเขาสักเท่าไร
ช่วยบอกให้ลูกบ้างหายคลางแคลง"
พ่อถาม "อยากรู้ไปทำไมเล่า
จะบอกเจ้าให้คลายหายกินแหนง
วันละสองร้อยบาทอาจไม่แพง
ลูกจงแจ้งเนื้อความถามทำไม"
ลูกบอกพ่อ "ขอสักยี่สิบบาท
เพราะยังขาดเท่านี้อยากมีได้"
พ่อถามว่า "ลูกจะซื้ออะไร"
ลูกตอบไปด้วยน้ำตานองหน้าพรู
"ลูกเก็บตังค์ได้น้อยร้อยแปดสิบ
เมื่อพ่อหยิบให้ก็ครบพอสู้
ลูกจะซื้ออะไรบอกให้รู้
ซื้อพ่ออยู่กับลูกรักสักหนึ่งวัน"
ดาว อาชาไนย
ทำลูกรักซึมเศร้าเหงานักหนา
เพราะพ่อมุ่งแต่งานทุกวันมา
ไร้เวลาเลี้ยงดูอยู่ใกล้ชิด
เห็นพ่อของผองเพื่อนต้องเบือนหน้า
เขาห่วงหาเกี่ยวแขนแสนสนิท
พาเที่ยวสวนสนุกทุกอาทิตย์
มีชีวิตเริงร่าน่าชื่นใจ
จึงถามก่อนพ่อออกไปนอกบ้าน
"พ่อทำงานค่าแรงได้แพงไหม
วันหนึ่งรับจากเขาสักเท่าไร
ช่วยบอกให้ลูกบ้างหายคลางแคลง"
พ่อถาม "อยากรู้ไปทำไมเล่า
จะบอกเจ้าให้คลายหายกินแหนง
วันละสองร้อยบาทอาจไม่แพง
ลูกจงแจ้งเนื้อความถามทำไม"
ลูกบอกพ่อ "ขอสักยี่สิบบาท
เพราะยังขาดเท่านี้อยากมีได้"
พ่อถามว่า "ลูกจะซื้ออะไร"
ลูกตอบไปด้วยน้ำตานองหน้าพรู
"ลูกเก็บตังค์ได้น้อยร้อยแปดสิบ
เมื่อพ่อหยิบให้ก็ครบพอสู้
ลูกจะซื้ออะไรบอกให้รู้
ซื้อพ่ออยู่กับลูกรักสักหนึ่งวัน"
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
