.jpg)
ภัยที่เห็นมีมากบากหน้าสู้
ยังมีภัยโจมจู่สู้ถลำ
เกินตั้งรับขับห่างวางระกำ
สุดเจ็บช้ำใจตนคนเดินดิน
ธรรมชาติมหันตภัยใหญ่ยิ่งนัก
เกินจะหักด้วยแรงแกร่งดุจหิน
ได้แต่ยอมรับเอาเผาดวงจินต์
เวรไม่สิ้นถิ่นฐานบ้านทะลาย
แค่หาเลี้ยงชีพตนก็หม่นแล้ว
ยังไม่แคล้วทุกข์ซ้ำกระหน่ำหมาย
เหมือนบี้บดหยดเลือดให้เหือดกาย
เหมือนให้ตายทั้งเป็น..ที่เห็นกัน
ยังไม่รู้ได้สู้อยู่นานไหม
เมื่อหัวใจท้อแท้แม้แต่ฝัน
ยังขาดหายกลายสิ้นหมดสิ้นวัน
คืนไหนนั้นได้หลับกลับไม่มี
“น้ำท่วมฟ้า” ท่วมตา ข้าฯ คนเศร้า
ความเงียบเหงาท่วมใจไร้สุขี
ไม่เห็นฟ้า..ข้าฯ หวัง หลั่งปรานี
น้ำไมตรีมีไหม..ไหลหลั่งแทน
“ปลากินดาว” คราวน้ำ ที่หลามหลั่ง
น้ำท่วมฝั่งสู่ฟ้าท้าถึงแถน
อาหารปลาคือดาวพราวทั่วแดน
แต่ยากแค้น..คือคน..บนแผ่นดิน.
ยังมีภัยโจมจู่สู้ถลำ
เกินตั้งรับขับห่างวางระกำ
สุดเจ็บช้ำใจตนคนเดินดิน
ธรรมชาติมหันตภัยใหญ่ยิ่งนัก
เกินจะหักด้วยแรงแกร่งดุจหิน
ได้แต่ยอมรับเอาเผาดวงจินต์
เวรไม่สิ้นถิ่นฐานบ้านทะลาย
แค่หาเลี้ยงชีพตนก็หม่นแล้ว
ยังไม่แคล้วทุกข์ซ้ำกระหน่ำหมาย
เหมือนบี้บดหยดเลือดให้เหือดกาย
เหมือนให้ตายทั้งเป็น..ที่เห็นกัน
ยังไม่รู้ได้สู้อยู่นานไหม
เมื่อหัวใจท้อแท้แม้แต่ฝัน
ยังขาดหายกลายสิ้นหมดสิ้นวัน
คืนไหนนั้นได้หลับกลับไม่มี
“น้ำท่วมฟ้า” ท่วมตา ข้าฯ คนเศร้า
ความเงียบเหงาท่วมใจไร้สุขี
ไม่เห็นฟ้า..ข้าฯ หวัง หลั่งปรานี
น้ำไมตรีมีไหม..ไหลหลั่งแทน
“ปลากินดาว” คราวน้ำ ที่หลามหลั่ง
น้ำท่วมฝั่งสู่ฟ้าท้าถึงแถน
อาหารปลาคือดาวพราวทั่วแดน
แต่ยากแค้น..คือคน..บนแผ่นดิน.
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
