ต้องสู้
เมื่อหนาวลม พาระทม ฤทัยหม่น
ยังหนึ่งคน บนถนน แห่งความหวัง
แม้เหน็บหนาว จะขอก้าว ไปลำพัง
มิหยุดยั้ง แม้กระทั่ง ต้องซมซาน
บอกตัวเอง อย่าได้เกรง ที่จะสู้
ไปหรืออยู่ ให้โลกรู้ ได้กล่าวขาน
ขอฝ่าฟัน ไปสู่ฝัน สร้างตำนาน
ฝ่าช่วงกาล อย่างห้าวหาญ ด้วยดวงใจ
ใช้ชีวิต ท้าลิขิต บงการฟ้า
ฝืนชะตา ไปจนกว่า ฝันสดใส
สู้ขวากหนาม แม้ใครหยาม ต้องก้าวไป
สู่วันใหม่ ที่หวังไว้ ท่ามหนาวเย็น
คุณไสย
๑๔.๑๐.๒๕๕๕ ๒๓.๒๕ น
ฟ้ากำหนด บรรเลงบท รันทดหมอง
ใช้ใจส่อง ท่ามครรลอง ที่มองเห็น
สัจธรรม กำหนดล้ำ ส่ำสัตว์เป็น
เปิดประเด็น แจ้งจินต์เห็น เป็นครรลอง
ทุกข์หรือสุข ธรรมประยุกต์ ปลุกใจตื่น
วันหรือคืน แม้ใจชื่น ฝืนความหมอง
ใจเป็นกลาง อยู่ระหว่าง กลางทำนอง
ประกาศก้อง ร้อน-เย็นพ้อง ครรลองธรรม
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
