ดอกไม้ที่เพาะไว้เต็มท้องทุ่งเอ๋ย
เจ้าจะรู้ไหมหนอ...ที่ข้าเลี้ยงเจ้ามาร้อยวันนี้
ข้าเพียงแต่อยากจะให้เจ้าเบ่งบานในสายตาข้าเพียงวันเดียว
แม้เจ้าจะแห้งเหี่ยวไปก็ไม่เป็นไรหรอก...ดอกไม้เอย
   ลูกรักที่ข้ารักมากกว่าเม็ดทรายในท้องทุ่งเอ๋ย
เจ้าจะรู้ไหมหนอ...ที่ข้าบอกรักเจ้าทุกๆคืนจนวันนี้
ข้าเพียงแต่อยากให้เจ้าบอกรักตอบข้าเพียงครั้งเดียว
แม้ข้าจะตายไปก็ช่างเถิด...แค่มากระซิบข้างโลงข้าเท่านั้นก็ได้...ลูกเอย
   ชีวิตข้าที่ไม่ได้ดีไปกว่าเม็ดดินเม็ดทรายตรงปลายทุ่งเอ๋ย
ก่อนที่ข้าจะดับดิ้นเป็นเพียงฝุ่นธุลีในวันข้างหน้า
ข้าอยากบอกลูกเหลือเกินว่า...เจ้าไม่ต้องเซ่นไหว้ข้าด้วยอาหารอันเลิศเลอดอก
หากทุกวันนี้เจ้ายังไม่เห็นข้าในสายตา...ชีวิตข้าเอยฯ