จดหมาย : นักท่องฝัน : กันและกัน
ในค่ำคืนดื่นดึกปวดลึกร้าว
วันที่ดาวพราวแสงแกล้งเยาะเย้ย
เวิ้งฟ้ากว้างทางทอด – ดังกอดเชย
เหมือนอย่างเคยเผยเห็นลาเร้นไกล
กำมะหยีสีดำระบำแสง
เริ่มแสดงแข่งขันประชันไหว
เยาะแสงนิดฤทธิ์หมดแล้วลดไป
ฟากฟ้าไกลให้หยอกล่อหลอกกัน
เปิดหน้าต่างกว้างออกเฝ้าบอกรัก
ลมทายทักหนัก-เบาแอบเฝ้าหวั่น
บ้างทอดทอก่อแฝงแรงรักอัน-
ทำใจสั่นหันเหเพลาแพ้
ฉันเขียนกลอนวอนไปจากใจนี้
ดาวยังถี่ปรี่พราวสกาวแผ่
ผีเสื้อค่ำย่ำคืนดื่นอวดแพร
ฉันชะแง้แลมองจากห้องเทา
จุดตะเกียงเพียงเพื่อจะเอื้อแสง
หิ่งห้อยแบ่งปันค่อย-ค่อยบางเหงา
ยังรอคอยพลอยพร่างที่ว้างเว้า
แห่งรุ่งเช้าเงาฝันหยุดปันทอ
ฉันลิขิตคิดถึงซึ่งใครนะ
ก้องดังทุกขณะละฟังต่อ
ม่านไหวพลิ้วปลิวพัดสะบัดคลอ
ลมลออขอลูบจูบอรุณ
ได้ยินไหมใครวอนออดอ้อนหา
หยาดน้ำหมึกปากาทาสีขุ่น
ยิ้มให้เหงาเศร้าคละทั้งละมุน
เขียนจดหมายถึงคุณอบอุ่นกาย
ปิดผนึกลึกล้ำเหลือกำหนด
มนตร์สะกดพจน์หวานสราญสาย
ทั้งละมุนละเมียดงามเฉียดพราย
เฉกเช่นฝ้ายฉายเฉิดเพริศปักทอง
แสงลอดเล็ดหน้าต่างเปิดกว้างไว้
ม่านพลิ้วไหวไกวลู่เมื่อครู่สอง
นกระรื่นชื่นแดแลร้องก้อง
เสียงแซ่ซ้องท่องคำลำนำกานท์
ไม้ไหวไหวไกวกวัดระบัดหล่น
จากขั้วตนจำคว้างกลางพื้นบ้าน
ฉันกวาดกองสองสามไว้ตามลาน
ดอกไม้หวานก้านแย้มแอร่มชู-
เอนก้านกิ่งอิงเสาเถาวัลย์เลื้อย
สายลมเฉื่อยผัดมาว่าโจมจู่
ไม้ไหวพัดสลัดไกลไปเมื่อครู่
ทุกอณูพรูพรั่งประดังน้ำตา
อยากฝากลมช่วยเฝ้าเอาไปให้
จดหมายที่เขียนไว้ให้ถึงท่า
ขอเถิดนะจะวอนอย่าจรลา
คิดถึงจนเกือบบ้าทุกคราวัน
ส่งจูบหวานซ่านซาบฉาบยิ้มสวย
รินระรวยด้วยรักที่ถักฝัน
มอบถึงมือสื่อถ้อยมาร้อยกัน
เธอกับฉันสรรค์เสกม่านเมฆน้อย
ค่อยค่อยว่างสร้างมันอย่างมั่นแน่น
ในดินแดนห่างไกลจากใจคล้อย
อย่าให้ฝันพลัน!รุดยุดนิ่งลอย
สองเราพลอยมีสุขในทุกคืน
จดหมายพับ - รับตรงส่งไปแล้ว
เรียงคำแพร้วเพริศงามพิรามรื่น
เฝ้าเพียรสรรค์ปันคิดลิขิตยื่น
วันแสนหมื่นดื่นดึกส่วนลึกรัก
ขอให้เธอเผลอเผยเปรยยิ้มหวาน
ให้นิ่งนานคาอ่านคำที่ฉันถัก
ฉันก็ขอยิ้มให้เมื่อได้พัก
ส่งจดหมายให้นักท่องฝันเหมือนกัน...
ในค่ำคืนดื่นดึกปวดลึกร้าว
วันที่ดาวพราวแสงแกล้งเยาะเย้ย
เวิ้งฟ้ากว้างทางทอด – ดังกอดเชย
เหมือนอย่างเคยเผยเห็นลาเร้นไกล
กำมะหยีสีดำระบำแสง
เริ่มแสดงแข่งขันประชันไหว
เยาะแสงนิดฤทธิ์หมดแล้วลดไป
ฟากฟ้าไกลให้หยอกล่อหลอกกัน
เปิดหน้าต่างกว้างออกเฝ้าบอกรัก
ลมทายทักหนัก-เบาแอบเฝ้าหวั่น
บ้างทอดทอก่อแฝงแรงรักอัน-
ทำใจสั่นหันเหเพลาแพ้
ฉันเขียนกลอนวอนไปจากใจนี้
ดาวยังถี่ปรี่พราวสกาวแผ่
ผีเสื้อค่ำย่ำคืนดื่นอวดแพร
ฉันชะแง้แลมองจากห้องเทา
จุดตะเกียงเพียงเพื่อจะเอื้อแสง
หิ่งห้อยแบ่งปันค่อย-ค่อยบางเหงา
ยังรอคอยพลอยพร่างที่ว้างเว้า
แห่งรุ่งเช้าเงาฝันหยุดปันทอ
ฉันลิขิตคิดถึงซึ่งใครนะ
ก้องดังทุกขณะละฟังต่อ
ม่านไหวพลิ้วปลิวพัดสะบัดคลอ
ลมลออขอลูบจูบอรุณ
ได้ยินไหมใครวอนออดอ้อนหา
หยาดน้ำหมึกปากาทาสีขุ่น
ยิ้มให้เหงาเศร้าคละทั้งละมุน
เขียนจดหมายถึงคุณอบอุ่นกาย
ปิดผนึกลึกล้ำเหลือกำหนด
มนตร์สะกดพจน์หวานสราญสาย
ทั้งละมุนละเมียดงามเฉียดพราย
เฉกเช่นฝ้ายฉายเฉิดเพริศปักทอง
แสงลอดเล็ดหน้าต่างเปิดกว้างไว้
ม่านพลิ้วไหวไกวลู่เมื่อครู่สอง
นกระรื่นชื่นแดแลร้องก้อง
เสียงแซ่ซ้องท่องคำลำนำกานท์
ไม้ไหวไหวไกวกวัดระบัดหล่น
จากขั้วตนจำคว้างกลางพื้นบ้าน
ฉันกวาดกองสองสามไว้ตามลาน
ดอกไม้หวานก้านแย้มแอร่มชู-
เอนก้านกิ่งอิงเสาเถาวัลย์เลื้อย
สายลมเฉื่อยผัดมาว่าโจมจู่
ไม้ไหวพัดสลัดไกลไปเมื่อครู่
ทุกอณูพรูพรั่งประดังน้ำตา
อยากฝากลมช่วยเฝ้าเอาไปให้
จดหมายที่เขียนไว้ให้ถึงท่า
ขอเถิดนะจะวอนอย่าจรลา
คิดถึงจนเกือบบ้าทุกคราวัน
ส่งจูบหวานซ่านซาบฉาบยิ้มสวย
รินระรวยด้วยรักที่ถักฝัน
มอบถึงมือสื่อถ้อยมาร้อยกัน
เธอกับฉันสรรค์เสกม่านเมฆน้อย
ค่อยค่อยว่างสร้างมันอย่างมั่นแน่น
ในดินแดนห่างไกลจากใจคล้อย
อย่าให้ฝันพลัน!รุดยุดนิ่งลอย
สองเราพลอยมีสุขในทุกคืน
จดหมายพับ - รับตรงส่งไปแล้ว
เรียงคำแพร้วเพริศงามพิรามรื่น
เฝ้าเพียรสรรค์ปันคิดลิขิตยื่น
วันแสนหมื่นดื่นดึกส่วนลึกรัก
ขอให้เธอเผลอเผยเปรยยิ้มหวาน
ให้นิ่งนานคาอ่านคำที่ฉันถัก
ฉันก็ขอยิ้มให้เมื่อได้พัก
ส่งจดหมายให้นักท่องฝันเหมือนกัน...
add complete
by Klonthaiclub fb
by Klonthaiclub fb
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
