หมอวินิจฉัยโรคอย่าโศกเศร้า
จะบรรเทาเบาบางยามห่างอ้อน
ระวังตัวเถิดหนาอย่าอาวรณ์
ขอบังอรอย่าขุ่นเคืองมีเรื่องราว
โรคหัวใจไหวหวั่นผูกพันจิต
เมื่อพบมิตรไมตรีฤดีผ่าว
จงอดทนอดกลั้นคิดสั้นยาว
ก่อนจะก้าวเข้าสู่ประตูใคร
อย่าเพิ่งหลงเชื่อใจคนไกลถิ่น
อย่าโบยบินหลงทางที่กว้างใหญ่
อย่าเชื่อคำฉ่ำหวานสู่ลานใจ
อย่าคลั่งไคล้อักษราที่ว่าวอน
มีสติอยู่กับตัวอย่ามัววุ่น
อาจมีทุนเคยทำจึงจำซ่อน
หากบุพเพสันนิวาสประสาทพร
ใจที่ร้อนอาจคลายกลับกลายเย็น
“ไพร พนาวัลย์”
หลงอักษร กลอนกล กมลหมอง
หลงเจ้าของ เสียงเพลง เก่งใช่เล่น
หลงคำหวาน ซ่านอ้อน ป้อนเช้าเย็น
หลงประเด็น ผู้เฒ่า เข้าจึงตรม
หักอาลัย ให้หาย ร้ายยิ่งนัก
หักเรื่องรัก ร้ายเหลือ เจือความขม
หักดวงจิต ซิแปลก แรกระทม
หักกรวยปม หักยาก ลำบากจัง
อันสติ มีมาก ช่างยากยิ่ง
อันความจริง มีอยู่ สู้คอยหวัง
อันรักด้วย ม้วยมรณ์ อ้อนชีวัง
อันรักหยั่ง รากลึก แก่นบึกใจ
พันทอง
๒๗/๐๘/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
