ราวต้องมนต์ดลใจฤทัยถอน
เกิดอาวรณ์ร้อนรักใคร่ตักหนุน
หากคนดีมีเมตตาโปรดการุณย์
จะก่อบุญจุนเจือทุกเมื่อไป
โอ้หนาวนี้มีใครบ้างไหมหนา
ปลอบอุรามาหนุนละมุนไหม
แม้นพรมผืนฟืนก่อยากห่อใจ
เท่าชื่นไอฤทัยกรุ่นตักหนุนนอน
วอนบอกผ่านหวานใจอย่าให้เหงา
ปล่อยให้เราเศร้าอยู่เคียงคู่หมอน
ทั้งหนาวกายวายสวาทคงขาดรอน
ชีพม้วยมรณ์ตอนหนาวขาดสาวเคียง...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
