...ภาษาดนตรี ภาษากลอน...

...ภาษาดนตรี ภาษากลอน...

อันภาษาดนตรี เหมือนมีเวท-
มนตร์วิเศษ บันดาล ผสานศิลป์
บันดลให้ เริงรื่น ชื่นสมจินต์
ระรวยริน เคล้าเคียง เสียงบรรเลง

พลันสดับ โกธัง ก็พลั้งพ่าย
ลับเลือนหาย คลายวัตร ที่ครัดเคร่ง
จากเคียดแค้น เคืองขื่น กลับครื้นเครง
คล้อยตามเพลง แว่วหวาน สำราญยิน

เสียงดนตรีกึกก้อง.........กังวาน
สื่อสะท้อนดวงมาน.........มิ่งแม้
เพียงสดับบันดาล...........ดื่มด่ำ
พึงโสตเพลินทรวงแล้.......เคลิบเคลิ้มคีตศิลป์

ยามยินยกหยาดเยิ้ม........ยลกลอน
แย้มโอษฐ์เอื้อนอรชร........อ่อนช้อย
สัมผัสภู่สุนทร................เพียงวาท
พึงจิตมิจางคล้อย............สืบซ้องวรรณศิลป์

...แม้จะต่างชาติ ต่างภาษา
แต่เมื่อเป็นภาษาดนตรี เหมือนเพียงแค่สบตาก็รู้ใจ...

...ส่วนภาษากลอนนั้น
ครายลคำ มิใช่สื่อเพียงความหมายของคำ
แต่สื่อถึงจิตวิญญาณของผู้แต่งได้ กระนั้นเทียว...

Soul Searcher
Inspired to write 13/11/2020