หากความจริง สิ่งสรรค์ นั้นคงอยู่
ได้รับรู้ ส่วนงาม ที่นำผล
มวลแมกไม้ บังใบ ทั้งสายชล
ทุกแห่งหน งามได้ ต้นไม้มี
จากแดนดงพงป่า ที่ลาจาก
ดวงใจอยากหวนคืน ชื่นสุขศรี
ไร้มารยา สาไถ มากไมตรี
งามมาลี ริมทาง สะพรั่งตา
ดอกหญ้าบาน เบ่งได้ ทั้งใสสวย
รินระรวย สายลม โลมพฤกษา
ดอกอ้อพราว ขาวผ่อง ริมท้องนา
สะบัดใบ ทายท้า คราลมโชย....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
