.jpg)
มองเห็นคนผ่านทางอย่างโดดเดี่ยว
ช่างเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างดูห่างเหิน
เดินผ่านคนไม่สนใจใยหมางเมิน
ต้องเผชิญความผิดหวังยังซมซาน
ที่ผ่านมาดวงชะตาพี่ตกอับ
เธอหนีไปไม่หวนกลับแสนสงสาร
คนผ่านทางร้าวฤทัยใจนงคราญ
เหมือนเมฆคล้อยลอยผ่าน...ฟ้าสดใส
ชีวิตพี่มีหวังดั่ง...ฟ้าหลังฝน
เพราะดิ้นรนต่อสู้อยู่ให้ไหว
ถึงเจ็บปวดรวดร้าวสักเพียงใด
น้องผ่านทางเลยไป...ไม่กลับคืน
ริน ดอนบูรพา
๒๔ เม.ย. ๕๕
ช่างเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างดูห่างเหิน
เดินผ่านคนไม่สนใจใยหมางเมิน
ต้องเผชิญความผิดหวังยังซมซาน
ที่ผ่านมาดวงชะตาพี่ตกอับ
เธอหนีไปไม่หวนกลับแสนสงสาร
คนผ่านทางร้าวฤทัยใจนงคราญ
เหมือนเมฆคล้อยลอยผ่าน...ฟ้าสดใส
ชีวิตพี่มีหวังดั่ง...ฟ้าหลังฝน
เพราะดิ้นรนต่อสู้อยู่ให้ไหว
ถึงเจ็บปวดรวดร้าวสักเพียงใด
น้องผ่านทางเลยไป...ไม่กลับคืน
ริน ดอนบูรพา
๒๔ เม.ย. ๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
