โลกใบนี้เหมือนเวทีการแสดง
มีสีแสงสลับฉากที่หลากหลาย
แล้วแต่บทละครตอนอะไร
โลกมีให้ได้แสดงกันทุกคน

บทโศกเศร้าปวดร้าวเคล้าน้ำตา
บทเฮฮาปาร์ตี้ก็มีขรม
บทให้ร้ายป้ายสีก็มีจม
บทนิยมคือเกิด แก่ เจ็บ ตาย

เล่นซ้ำเป็นประจำอยู่บนโลก
เป็นบทโศก ที่ยัง ดังไม่คลาย
เป็นบทที่แสดงกันไม่เบื่อหน่าย
บทสุดท้าย เกิด ตายอยู่นั้นเอง

           
           
             m1
          21/2/55