วอนลม (นำรักข้าห่มใจนาง...ห่มรักเรา) สนอง เสาทอง

วอนลม
(นำรักข้าห่มใจนาง...ห่มรักเรา)

วอนลมนำฝันรักแรมจร
ไปห่มใจบังอรยามหลับใหล
ลมเจ้าเอ๋ยอย่าเบือนบิดเถลไฉ
ทางแสนไกล, เร่งไว...เว้าวาน

วอนดาริกาพรั่งฟ้าระยิบพราว
เป็นเพื่อนพระพายทุกหนผ่าน
วอนจันทร์ทอแสงงามนวลนาน
ปรายแสงถ้วนถิ่นย่านส่องนำจร

วอนพิรุณเยื้องหลบทางหน
อย่าเพ่อร้อนรน, ผัดผ่อน
พอพระพายเคลื่อนพ้นผ่าน, ค่อยย้อน
มาโปรยฝนฉ่ำพฤกษ์เถื่อน

วอนลมฝากคำรักสุดคะนึง
จำมั่นถึงทุกคำถ้อยข้าเอ่ยเอื้อน
ว่ารักตรึงจิตมิร้างเลือน
เฝ้ารำพัน, พ้อดาวเดือน...เหงาฤดี

วอนลมแจ้งในรัก...ศรัทธาใจ
บอกย้ำคนไกล...ข้าภักดีมิหน่ายหนี
มั่นในแท้รัก '...ยิ่งเดือนดาราคู่ราตรี
ยิ่งคู่สุรีย์อาทรวารทิวาทอใยสูรย์สาย...'

วอนลมเร่งรุดหนสัญจร
วอนเดือนดาวอย่าร้างรอนทอแสงฉาย
นำแท้รักไปคลี่ห่มใจอรอุ่นหลับสบาย
ให้รักข้า ห่มใจนาง ห่มรักเราฯ

จากกวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ
ผู้แต่ง สนอง เสาทอง