.jpg)
ตะวันเหนือท้องทุ่ง
รวงข้าวไหวไกวลมพรมผืนหล้า
ตัดขอบฟ้างดงามในยามบ่าย
รวงระย้าละลานตาครากรีดกราย
ริ้วคลื่นพรายโบกสบัดสัมผัสดิน
ช่วงเวลาแสนนานแดนบ้านเกิด
ยังบรรเจิดสดใสใจถวิล
จากมานานเกินจะทนจนชาชิน
น้ำตารินคิดถึงซึ่งบางคน
เป็นคนจรหมอนหมิ่นไร้สินศักดิ์
อนาถนักเร่ไปไม่เห็นหน
เร้นความสุขปลุกความทุกข์ซุกกมล
คราอับจนซมซานกลับบ้านเรา
คิดถึงเพลงเกี่ยวข้าวหนาวสะท้าน
กังวานหวานราบเรียบไม่เงียบเหงา
สาแหรกที่ใส่บ่าภาพพร่าเงา
ยุ้งข้าวเก่าโค้งเคียวยามเกี่ยวรวง
ตะวันรอนทอประกายเหนือท้ายทุ่ง
ใจเรามุ่งกลับมาลาเมืองหลวง
ใบข้าวล่อลมเห็นเย็นในทรวง
คนเคยห่วงหวังว่าตั้งตาคอย
วาริน
8/3/62
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
