เพราะความเขลา เราหนา พาไม่รู้
นึกอดสู ใจตน จนบัดนี้
เพราะว่ารัก ตาจึงบอด มองไม่มี
เห็นคนดี คนที่ ยืนเคียงกัน

มาวันหนึ่ง รู้ตัว ก็เกือบสาย
เกือบมลาย ชีวา พาอาสัญ
เพิ่งจะรู้ คนดี ที่สำคัญ
คนที่รัก เพียงฉัน นั่นคือเธอ