ต้องมีสักวัน..
กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ (กากคติ)
๐ ณ กาละนี้
สดับคดี พิพิธภัย
ดนูสลด ระทดฤทัย
มิกล้าคระไล เพราะอันตราย
๐ ประชาตระหนก
ระทึกระทก อุบาทว์อุบาย
ก็เหี้ยมและโหด ฤ โฉด ฤ ร้าย
ถล่มทลาย มิหวั่นมิเกรง
๐ ตำรวจทหาร
สะเทือนสะท้าน มิย่านมิเยง
ปะทะดุเดือด ชะเลือดละเลง
มิครื้นมิเครง สะอื้นระงม
๐ อนาถกรรม
ไฉนกระทำ ไผทระทม
ประนีประนอม ก็ยอมระดม
ระเบิดถล่ม สยดสยอน
๐ ดนูประณาม
เพราะเย้ยเพราะหยาม กระบิลนคร
จะอดจะทน ผิว์พ้นผิว์ผ่อน..
จะกินจะนอน อุราสำราญ ฯ
(๕๑๗)
พี.พูนสุข
๓๐ มีนาคม ๒๕๕๖
*กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ (กากคติ) กำหนดให้มี "ลหุ" ในคำที่ ๑ และที่ ๓ ของทุกวรรค
(กากคติ อ่านว่า กากะคะติ) กาพย์ที่มีจังหวะอย่างกาบิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
