หากวันวาน กาลก่อน ย้อนมาหวาน
หรือหัวใจ จะค้าน ความหวานได้
แม้นปล่อยไป ให้กร่อน สะท้อนใจ
ก็ยังคง อาลัย มิใคร่ปลง
โดนห้วงเหว อดีต กรีดแหลกเหลว
เพราะย่ำดง ลงเหว เปลวเพลิงหลง
ไม่มั่นคง สัจจา ว่ายืนยง
จนป่านนี้ นี่ก็คง เข้าพงพี
แต่ยังนึก ตรึกหวน ทวนรู้สึก
ว่าใจมี ส่วนลึก ผนึกถี่
เสี้ยวใจนี้ มีชิ้น แห่งยินดี
หวังว่าฟ้า ปรานี มิโกรธา
หากวันวาน กาลก่อน ย้อนมาสาน
ยังหวังว่า คืนหวาน ซ่านโหยหา
ในอุรา ร่ำถวิล ทุกวิญญา
ตราบสูรย์สิ้น จันทรา เศร้าอาจิณ
หมายเหตุ.กลอนนี้เป็นกลอนแต่งเลียนชิงสัมผัสจ้ะ กรุณาอย่าเอาเยี่ยงอย่างนะจ๊ะ
ปล. ถึงกลอนบทนี้จะแต่งแบบชิงสัมผัสก็จริง แต่ก็ไม่ใช่หวานหมูอย่างที่ใครเข้าใจนะจ๊ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
