อยากให้เหมือนวันเก่าที่เราสอง
ร่วมปรองดองรักกันมิหวั่นไหว
เพียงมองตาก็ซึ้งถึงภายใน
ว่าดวงใจสองเรารักเท่าเทียม
แต่บัดนี้หมุนเวียนไยเปลี่ยนผัน
หรือลืมกันกลับกลายจนอายเหนียม
พิษรักตรมขมไหม้จนใจเกรียม
จึงต้องเจียมใจตนหลีกพ้นทาง
คงไม่เหมือนรักเก่าของเราแล้ว
เจ้าน้องแก้วเอ่ยทวงว่าหวงก้าง
อยากจะบินจากจรขอวอนวาง
ด้วยช่องกลางมี “เขา”เข้ามาแทน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
